το δικό μας Δελτίο Καιρού

Δελτίο Καιρού, λοιπόν.
Οχι από εκείνα που κάνουν πρόγνωση, όχι.
Αυτό είναι ..απολογισμού. Της μέρας που πέρασε ήδη.

Η σημερινή μέρα λοιπόν είχε απ'όλα.
Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας κύλησε ομαλά.. Αυτό το 'ούτε-κρύο-ούτε-ζέστη', στη δουλειά και τα σχολεία.

Το απόγευμα όμως είχε έντονες διακυμάνσεις:

Κάτι λίγες, αλλά έντονες καταιγίδες, με τα α-διαβάσματα του μικρού.
Είχε πάρει βέβαια τα μέτρα του, γιατί ..είχε μελετήσει τα προγνωστικά (π.χ. αγκαλίτσες με το που γύρισα, φιλάκια, η ΑΠΟΛΥΤΗ!-προθυμία-'αμέσως-μανούλα', και άλλα τέτοια..).
Δυστυχώς όμως, δεν κατάφερε να αποφύγει την μπόρα που έπεσε πάνω του. Ας είναι.. (Όσο και να το θέλουμε, δεν μπορούμε πάντα να τις αποφεύγουμε)...

Αλλααά!
Είχαμε όμως και κάτι λιακάααδες! Γιατί, να, είχαμε τα γενέθλια του ..μεγάλου!
Τα 13 κλείσαμε! (Και ναι, μαζί τα κλείσαμε. Ειδικά τα γενέθλια αφορούν ΚΑΙ την μαμίτσα) :)
Αλλά επειδή είχαμε και διαβάσματα-δραστηριότητες-τε-κβο-ντο-αγγλικά-γαλλικά-γερμανικά-σουαχίλι-πιάνο-ποδόσφαιρο-μπάσκετ-και-αγγειοπλαστική, δεν είχαμε και πολλά-πολλά, πέρα από τις σφιχτές αγκαλιές κι ένα συμβολικό κεράκι στο φρεσκοψημένο κέικ (χμ, ναι, ήταν και ..ζεστό, ..αφράτο, ..μοσχοβολιστό..).

Και κάπου εκεί, ξαναπλάκωσαν όλα εκείνα τα κλισέ που πάντα απεχθανόμουν..
'Βρε κοίτα πώς μεγάλωσε, Πώς πέρασαν τα χρόνια, Πωω-πω πόσο ψήλωσε, πότε ήσουν μωράκι και χώραγες στην αγκαλιά μας'' και άλλα τέτοια πολλά.
Αααχχ... ΠΟΣΟ βαθιά αληθινά είναι όμως....

Η μέρα που γεννήθηκε μου φαίνεται ήδη τόσο μακρινή.. Μπεμπάκι, μια σταλίτσα πράμα, το πιο όμορφο πλασματάκι του κόσμου (φυσικά, το ΔΙΚΟ μου παιδί είναι το πιο όμορφο, το πιο έξυπνο, το πιο τέλειο, το πιο.. -ok. σταματάω. Αλλωστε όλες οι υπόλοιπες μαμίτσες του κόσμου θα διαφωνήσουν κάθετα μαζί μου).
Και τώρα, ολόκληρο αγόρι πια. Αντράκι σχεδόν. Έφηβος.. -Ψήλωσες πολύ, μάτια μου. Κι αλλάζεις. Πόσο αλλάζεις..
Στους τρόπους, στην συμπεριφορά, στη φωνή, στο γέλιο, στην μορφή...
Σε κοιτάζω και ψάχνω να βρω το 'μωρό' μου στο βλέμμα σου, στα χαρακτηριστικά σου.. Κι όλο και δυσκολεύομαι..
Να μας ζήσεις πρίγκηπά μου! Να είσαι πάντα καλά. Και να βρεις τον δρόμο σου, εκείνον που θα σε κάνει ευτυχισμένο!.
…

Νέα μέρα θα ξημερώσει.. 

Προς το παρόν, την πιο όμορφη καλησπέρα μου!

πάμε για comeback!

Με ..τσαλαπατημένα φτερά κάνω μια νέα αρχή.. Εδώ.
Σ' ένα καινούργιο 'σπιτικό', σε μια νέα γειτονιά.

Το παλιό χάθηκε. Πέρασε από πάνω του ένα τεράστιο delete και το έστειλε στη σφαίρα της λήθης. Μαζί μ' αυτό και όλους τους θησαυρούς μου που είχα καταθέσει εκεί.. Σκέψεις, συναισθήματα, ιδέες..
Θα μου πεις, οι ιδέες δεν χάνονται, χάνονται; Όχι. Χάνεται όμως η στιγμή της δημιουργίας τους...

Οι όποιες προειδοποιήσεις δεν μ' έφτασαν έγκαιρα για να προλάβω να περισώσω ό,τι μπορούσα. Τα 'χασα όλα. Και όχι, δεν το έχω ακόμα αποδεχθεί.. ακόμα με πληγώνει η σκέψη.

Μα είπα να κάνω μια νέα αρχή. Εδώ. 
Με νέα χρώματα, νέο αέρα, νέες εμπνεύσεις.
Πετάω από πάνω μου τις κουρελιασμένες θύμισες κι ανοίγω εδώ τα φτερά μου. Ξανά.

Με ένα 'Καλησπέρα σας, καλωσήρθα!' λοιπόν, ανοίγω το 'εδώ μου blog'. 
Καλωσήρθατε στον κόσμο μου!