Αγαπημένε Αγιε Βασίλη

Απλώνω συμμετρικά το χαρτί, τυλίγω και διπλώνω με προσοχή το δώρο του Αη-Βασίλη.

Αυτό το δώρο έχει ξεχωριστό, μοναδικό περιτύλιγμα και κορδέλα, δεν είναι σαν όλα τα άλλα. Γιατί αυτό είναι το δώρο του Άγιου-Βασίλη.

Αυτό που αφήνει κάτω από το δέντρο όταν δεν τον βλέπουν, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς.
Κι έχει μέσα πάντα και το γράμμα του. Απάντηση στο γράμμα που του έγραψαν.
Με 'ειδικό' φόντο και φυσικά την δική του 'αγιο-βασιλιάτικη' σφραγίδα, πάντα τους γράφει μια καλή κουβέντα, μια πολύτιμη συμβουλή ή κι εξηγήσεις, γιατί δεν 'μπόρεσε' να φέρει το δώρο που ζητήθηκε...

Μου αρέσει αυτό το παραμύθι που παίζω τόσα χρόνια με τα μικρά...
(Την 'πεζή' πραγματικότητα δεν την γλυτώνουν στο μέλλον.. Ας ζήσουν το παραμύθι τους τώρα που είναι ακόμα παιδιά.. Αν όχι τώρα, πότε;)

Ο μικρός φέτος ήταν σε μια κρίσιμη καμπή.. Να συνεχίσει να πιστεύει...; ..ή μήπως κατάλαβε επιτέλους τα παιχνίδια των μεγάλων;
Κατάλαβε;..  Ακόμα έχει τις απορίες του..
'Μα πώς να το αφήνετε εσείς;; Γίνεται; Δεν γίνεται. Αφού κοιτάζω συνέχεια, και δεν το κάνετε εσείς! Πώς;!'..
Λίγο το ..δούλεμα του μεγάλου, λίγο μια 'νέα' χριστουγεννιάτικη ταινία που τα έκανε όλα πιο πιστευτά, και πάμε ξανά.
Έγραψε και γράμμα. Κι είχε την αγωνία, αν θα το πάρουν τα ξωτικά έγκαιρα, ή μήπως άργησε..

Τι όμορφα που είναι αυτά τα παιδικά γράμματα..
Είναι η στιγμή που του ανοίγουν την καρδιά τους, και του λένε τα πιο κρυφά τους 'θέλω'.. Είναι η στιγμή του δικού τους απολογισμού. Και μερικές φορές μοιάζουν με παράθυρο στην ψυχούλα τους..

Φέτος του έφτιαξε κάρτα-γράμμα.
Κρύφτηκε σε μια γωνιά να μην βλέπουμε τι ακριβώς κάνει, πήρε μολύβια και χρώματα κι ετοίμαζε.
Ζωγράφισε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, του έβαλε δώρα από κάτω, κι έγραψε ευχές, αστεράκια και καρδούλες..  Έγραψε το γράμμα του μέσα στην κάρτα του και το άφησε καρτερικά στο γραμματοκιβώτιο --(γιατί και από εκεί τα μαζεύουν τα ξωτικά...)

Και τώρα που πήγαν όλοι για ύπνο, ..η ξωτικιά-μαμά, ετοιμάζει τα δώρα. Αυτά που θα 'φέρει' ο Αγιος-Βασίλης.. (Ίσως για τελευταία φορά φέτος...).
Απλώνω συμμετρικά το χρυσοπράσινο χαρτί και τυλίγω με προσοχή το δώρο. Βάζω μέσα και το γράμμα-απάντηση του Αγιου-Βασίλη στον μικρό.
Ένας μεγάλος, διπλός κόμπος για τελείωμα, κι έτοιμο! 

Χωρίς 'χο-χο-χο'.
Αλλά με ζεστό χαμόγελο και σπινθηροβόλα ματιά, εύχομαι από καρδιάς Καλή Πρωτοχρονιά! 

το πραγματικό νόημα

Παραμονή Χριστουγέννων..
Κι όλα όσα 'κλείνουν' μέσα τους αυτές οι δύο λέξεις για τον καθένα μας..

Κλείνω τα μάτια..
''Παραμονή Χριστουγέννων''...

Σήμερα (και για μένα) σήμαινε κάλαντα, τριγωνάκια και παιδιά στους δρόμους πάνω-κάτω με εκείνο το χαρωπό 'να-τα-πούμε;'. Παιδιά με αγιοβασιλιάτικα σκουφάκια, που κοιτάνε με λαχτάρα τα λεφτάκια που μαζεύουν (κι ας είναι και λιγοστά, είναι δικά ΤΟΥΣ, και βγαλμένα με 'κόπο')…

Για τους περισσότερους, σημαίνει δώρα και χρωματιστά περιτυλίγματα. Ειδικά για εκείνους που αγαπάμε. 

Για πολλούς σημαίνει ψώνια, τραπέζι, επισκέψεις, ρεβεγιόν, γαλοπούλα, μαγειρέματα και κουζινικές μυρωδιές.. Με πολλούς ή λίγους στο τραπέζι μαζεμένους, αλλά κυρίως, εκείνους που 'μετράνε'..

Για όλους, σημαίνει Ευχές. Μοιάζουν κοινές, αλλά όταν είναι αληθινές αποκτούν άλλο νόημα.. Ακόμα κι εκείνες, οι ..ευχές-κονσέρβα, ας είναι. Κάποιος μπήκε στον κόπο να στείλει σε κάποιον άλλο μια ευχή..

Και μπόλικο Santa Claus (γιατί όπως και να το δεις, Χριστούγεννα χωρίς λίγο κόκκινο, είναι σαν ουράνιο τόξο χωρίς χρώματα)..

Σχεδόν όλοι σκεφτόμαστε συνειρμικά Σκρουτζ, ΜιαΥπέροχηΖωή, ΠολικόΕξπρές και όλα εκείνα τα όμορφα νοήματα πίσω από το θέαμα της κάθε ταινίας…

Υγεία, Αγάπη, Ελπίδα, Πίστη, Αλληλεγγύη, Τρυφερότητα, Ανθρωπισμός, Προσφορά, Αγάπη (το ξέρω, το ξαναείπα, αλλά είναι πολύ σημαντικό)…


Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτή την εικόνα.. για να θυμηθούμε για ποιον λόγο κάνουμε όλα τα παραπάνω (επειδή 'μοιάζει' να τον ξεχνάμε)..

Με μια ταπεινή προσευχή, εύχομαι από καρδιάς όλα τα παραπάνω (για όλους -μας)..

Καλά Χριστούγεννα!

παίζω-παίζεις-παίζουμε

Πρώτη μέρα διακοπών σήμερα. Και για τα πιτσικοκάκια και για εμάς. 
Και σαν τέτοια, την τιμήσαμε όλοι μας!  
(Δουλίτσες είχαμε, αλλά όλοι θα τις κάναμε με την ησυχίιιιια μας!)

Εμείς ονειρευόμασταν από καιρό χουζούρεμα και καφέ στο κρεβάτι. 
Οπότε λοιπόν, κλήρωσε στο έτερον-ήμισυ να κάνει τα καφεδάκια σήμερα, τα έκανε, τα έφερε και μοσχοβόλησε καφέ το ξύπνημά μας....

Όσο για τα πιτσικόκια...
Αυτά ξύπνησαν από νωρίς το πρωί (μιλάμε για ΠΟΛΥ πρωί), για να παίξουν ηλεκτρονικά.
Καθώς περιμένουν πώς-και-πώς τις διακοπές για να παίξουν τέτοια παιχνίδια, έκαναν από εχθές ήδη συνεννόηση να κάνουν τα απαραίτητα μόλις σηκωθούν για να μπορούν να παίξουν.

Πάντως όταν σηκωθήκαμε εμείς, είχαν στρωμένα κρεβάτια, ψιλο-μαζεμένο δωμάτιο, είχαν φάει πρωινό (και το τραπέζι ξανά μαζεμένο, παρακαλώ) και ήδη παίζανε. Με την σειρά, πότε ο ένας, πότε ο άλλος. Ούτε μαλώματα, ούτε όχι-τώρα-εσύ, ούτε τίποτα.
Συμπέρασμα : όταν πρόκειται για το κοινό (τους) συμφέρον (βλ. παιχνίδι στο κομπιούτερ μέχρι να λιώσουν), μια χαρά ξέρουν να συνεργάζονται και να τα βρίσκουν μεταξύ τους....
Και, δεν μπορώ να πω, μόλις ανακοινώθηκε 'λήξις παιχνιδιού', αμέσως το έκλεισαν και βοήθησαν, στο βαθμό που μπορούσαν, στα μαζέματα, στην καθαριότητα του σπιτιού, σε ψώνια κτλ..

Και ξανά, μετά από αυτό το μεγάααααααλο διάλειμμα, 'μαμά, να παίξουμε ξανά τώρα;' -'Βουρ!' τους λέω.
Κι εκεί που ασχολιόμουν με τα διάφορα κουζινικά και τις ετοιμασίες μεσημεριανού, τα άκουγα που παίζανε..

- 'Όχι, όχι εκεί! Στα αριστερά σου!' ο ένας
- 'Πάτα το τρίγωνο, το ΤΡΙΓΩΝΟ!'  ο άλλος..
- 'Πού πάμε τώρα;' ξανά ο ένας
(και δωσ'του να πετάγονται ξαφνικά για να εφορμήσουν στην οθόνη!)
Και πάμε πάλι.
- 'Να, τις πολλές παίρνει...' ξανά ο άλλος..
- 'Πήγαινε εκεί που λέει ΄μχπδγβδθπμ!' ξανά ο ένας
- 'Τελειώνει ο χρόνος!' μετά ο άλλος..

Νόημα δεν έβγαζα.. 
Είχε πλάκα κι έτσι.. 
Και κάπου-κάπου, τα χάζευα εκεί αφοσιωμένα στον καναπέ, ολόκληρα παιδιά πια, και τα λαχταρούσα..
Πόσο μου είχε λείψει να περνάω, έστω κι έτσι, την μέρα μου μαζί τους.. Κι ας κάνει ο καθένας μας τα δικά του τώρα..
Είναι εκεί. 
Και κάθε τόσο, τρέχω, τα ζουπάω, τ' αγκαλιάζω, τα φιλάω, τα κατσιάζω! (ή τουλάχιστον προσπαθώ, γιατί ...έχουν μεγαλώσει κάπως και κάνουν τους δύσκολους...)



Έξω στάθηκε απόγευμα πια.. Μ' εκείνο το χρώμα του ουρανού που σε λίγο θα ζωγραφίζει σκιές όλο και πιο σκούρες..
Ήρθε η ώρα για τις απογευματιάτικες μυρωδιές καφέ.. 
..Κι εκείνο το επιτραπέζιο με όλους μας που υποσχεθήκαμε για σήμερα.. :)
Παίζουμε;;

Γάμος: Επικίνδυνες Αποστολές -τόμος XVI

Χαμένοι στα κλισέ της καθημερινότητας, προσπαθούμε να αποφύγουμε τις παγίδες..


'Σπίτι-δουλειά-δουλειά-σπίτι', 'παιδιά-διαβάσματα-πάνω-κάτω-φροντιστήρια' και ό,τι άλλο παρεμφερές και σχετικό..
Και κάπου-κάπου, ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, να μας θυμίσει ότι 'είμαστε μαζί' σε όλο αυτό.
ΜΑΖΙ.
Δεκαέξι χρόνια, σαν σήμερα, παντρεμένοι.
Με δύο μικρά θαυματάκια, να γεμίζουν τις μέρες μας, τις έννοιες μας, την ζωή μας, την καρδιά μας.


Και ναι. 
Η καθημερινότητα μπορεί να γίνει αμείλικτα βαρετή. Όλα πια ένα κλισέ.
Μα το παιχνίδι της ζωής έχει τους κανόνες που του δίνεις.
Κι εμείς, είπαμε να το παίξουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Με ένα νεύμα. Γιατί το παιχνίδι της συνωμοσίας, έχει πλάκα (Γονείς-Παιδιά: 1-0)
Με ένα άγγιγμα. Γιατί.. ''...Ωωω, Με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο!''  (που λέει και στην ελληνική ταινεία) :)
Με ένα χαμόγελο. Γιατί ένα χαμόγελο πάντα ομορφαίνει την ψυχή.
Με ένα χάδι. Γιατί η Αγάπη έχει ανάγκη την δική της ζεστασιά.
Με ένα αστείο. Γιατί χωρίς χιούμορ, όλα είναι χαμένα. 
Με μια αγκαλιά. Ετσι. Γιατί έξω έχει κρύο. Και γιατί μια αγκαλιά με τον άνθρωπό σου, μοιάζει να διορθώνει τα πάντα..
Με λίγη μαγεία.. από μουσικές, χρώματα κι αρώματα....

Χαμένοι στα κλισέ της καθημερινότητας, προσπαθούμε να αποφύγουμε τις παγίδες..

Ετσι και σήμερα..
Από το πρωί, εκεί κάπου ανάμεσα στις ετοιμασίες και τα τρεξίματα για τα σχολεία, ήρθαν οι πρώτες ευχές.
Και το απόγευμα (μετά από μια κακή μέρα στην δουλειά), η επιστροφή στο σπίτι :
Όλα τα φώτα σβηστά, εκτός από τα χριστουγεννιάτικα στολίσματα, απαλή μουσική στο ..'ραδιο', και γλυκιά ατμόσφαιρα.. Ολοι κρυμμένοι. Μπαμπάς και πριγκηπάκια. Και κάπου εκεί στο βάθος, πονηρά, πνιχτά, παιδικά γελάκια... (ιδέα του μικρού, για να μου κάνουν έκπληξη).
Εμφανίστηκαν όλοι μαζί, με ένα μπουκέτο λουλούδια, γλυκά για την επέτειο, και διάπλατες αγκαλιές γεμάτες αγάπη.

Αγαπημένε Έτερον-ήμισυ,
είσαι Υπέροχος. (Όχι για τα λουλούδια, όχι).
Γιατί είσαι αυτός που είσαι. Τελεία. 

Πάμε να θυμηθούμε το τραγούδι του ..γάμου μας;

@αγαπημένο αναγνωστικό κοινό, 
το αφιερώνω και σε εσάς.. 
--(Γιατί ο Γάμος είναι μια Επικίνδυνη Αποστολή)..

γλυκιά χειμωνιά

Έμοιαζε με μια βαρετή, χειμωνιάτικη Πέμπτη, αλλά, βρήκα ευκαιρία!

Με μια ζεστή κούπα μυρωδάτου καφέ, ατενίζω τον ..χμμ, γκρίζο και μπόλικα χειμωνιάτικο ουρανό.
Ήταν όντως, η τέλεια ευκαιρία να επισκεφθώ παλιούς φίλους, που έφτιαξαν εδώ, το 'νέο' τους σπιτικό. Και θυμήθηκα πόσο μου είχαν λείψει..
Έτσι, λοιπόν. Με μια ζεστή κούπα μυρωδάτου καφέ, ταξίδεψα στις στιγμές τους και τον κόσμο τους.. 

Η ώρα πέρασε..
Ξεκινάω πιο αργούτσικα σήμερα δουλειά, οπότε το χάρηκα αυτό το λίγο 'εδώ'.. :)
Με λίγο κουράγιο και απρόθυμη διάθεση, λέω να ετοιμαστώ να φύγω. 
Βουρ για δουλειά λοιπόν, πάμε!