Μπροστά σ' ένα απογευματινό φλυτζάνι καφέ, μια αναδρομή της μέρας στα θέματα του γραφείου. Τι πρόλαβα να τελειώσω, τι μένει για αύριο, τι νέες εκκρεμότητες θα βγουν αύριο, τι δουλειές έχουν να γίνουν τώρα στο σπίτι..
Τα πιτσικόκια έχουν ακόμα διάβασμα, ποιος θα πάει τον μεγάλο στο φροντιστήριο, χρειαζόμαστε και λίγο σούπερμάρκετ, βαρύς βγήκε ο καφές...
Τις σκέψεις διακόπτει ένα γάργαρο παιδικό γέλιο από το μέσα δωμάτιο..
Χάθηκαν όλες οι έννοιες από το νου κι έμεινα να αφουγκράζομαι τα γέλια..
Με κάποια χαζή αφορμή διέκοψαν το διάβασμά τους, κάτι θα είπαν μεταξύ τους, γέλια..
Έχω τόσο ανάγκη κι εγώ από ένα αστείο τώρα.. μα όχι, δεν πάω μέσα, άστους τους..
Γελούν ακόμα..
Προσπαθώ να αποτυπώσω τη στιγμή.. πριν χαθεί σύντομα στη λήθη της καθημερινότητας..
..Άκου.
Ντουλάπι βιβλιοθήκης ανοίγει-κλείνει..
Και να 'σου ο μικρός με ένα φυλλάδιο του σχολείου στο χέρι.
'Μαμά, να σε ρωτήσω κάτι;"
Μια μικρή βοήθεια σε μια άσκηση της Γλώσσας. Του εξήγησα..
Κι έφυγε πίσω, προς το γραφείο τους χοροπηδώντας και σιγο-τραγουδώντας...
Μα για ποιες έννοιες τελικά μου μιλάς;....