Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019

στη γιορτή σου





Ήταν μια μέρα σαν αυτές. Σαν χθες, του Αγίου Δημητρίου.
Που άνοιγε το σαλόνι μας κι ολόφωτο από φυσικό φως και καθαριότητα, ξεπρόβαλλε μπροστά μας, έτοιμο, για την ονομαστική γιορτή.
Θα ερχόταν όλη η οικογένεια! Ο παππούς Αντώνης κι η γιαγιά Αγγέλα, διάφοροι θείοι και θείες, φίλοι των γονιών.
Ολη η μέρα περνούσε με ετοιμασίες όλων των ειδών: στην κουζίνα προετοιμασίες και μαγειρέματα, στην αυλή τραβήγματα των τραπεζο-καρεκλών --να χωρέσουμε όλοι, μήπως έχει καλό καιρό και κάτσουμε έξω.
Και τηλέφωνα.
Κι ήταν τότε, που δεν υπήρχαν κινητά ή ασύρματα, και το -ένα- τηλέφωνο του σπιτιού, εκείνο με το στρογγυλό καντράν και το 'κατσαρό', κοντό καλώδιο του ακουστικού, χτύπαγε για να τ'ακούσουμε όλοι 'Ντρρριιιιιννννν!'
Και τρανταχτές, χαμογελαστές φωνές που δέχονταν ευχές.. 'Ναι, εδώ είναι, κάτσε να σου τον φωνάξω! Ελα Δημήτρη! Η Ευτυχία είναι από το χωριό, να σου ευχηθεί!'..
Και κάπου εκεί, μπλεκόμασταν κι εμείς στα πόδια τους, να ζουζουνίζουμε, να χαζεύουμε και να παίζουμε στο ανοιχτό κι ολόφωτο σαλόνι μέχρι να 'ρθει ο κόσμος  -γιορτή σήμερα ντε!, να μιλάμε κι εμείς στο τηλέφωνο με συγγενείς μακριά, να χαιρόμαστε το κλίμα της μέρας.
Και μοσχοβόλαγε το σπίτι σπιτικές, μαγειρευτές μυρωδιές, που προορίζονταν για το βράδυ..



Και τα χρόνια πέρασαν.. Κι 'ήρθε' ο μικρός μας πιτσικόκος που πήρε τ'όνομά του --κι άλλα πολλά (!)...
Κι ήταν διπλή η γιορτή...Και οι ευχές..
Κι ήταν οι στιγμές που όλα ήταν με διάπλατα χαμόγελα.. Δυο σπίτια μ' ολόφωτα σαλόνια και πλούσια σ' αγκαλιές κι αγάπη..




...

Μα οι καιροί πέρασαν... Και τα 'φερε έτσι, που το ένα σπίτι σώπασε.... 
Κι είναι μια τέτοια μέρα, που το μοναχό σαλόνι σιωπά, εκεί, μαζί με το καντηλάκι του..
Και η γιορτή δεν είναι πια διπλή.. Και οι ευχές φέρνουν μαζί και τη μνήμη εκείνου, του αγαπημένου μας, μια μνήμη -ή μάλλον πολλές, που σφίγγουν τα μέσα μας..

Σαν χθες Γιόρταζες...

Κι εμείς 'ανοίξαμε' το σπίτι, φωτίσαμε τα σαλόνια, μαγειρεύαμε όλη μέρα, απαντούσαμε σε τηλέφωνα και το βραδάκι μαζευτήκαμε στην βεράντα μας πια όλοι μαζί, και γεμίσαμε πάλι με χαρές το σπιτικό μας, και μ' ευχές και αγκαλιές τον μικρό πιτσικόκο!
Κι όπως όλα τα χρόνια, η γιορτή αυτή θα ..συνεχιστεί για μια-δυο μέρες ακόμα, μέχρι και την 28η, που γιορτάζει κι ο υπόλοιπος κόσμος!..


Μα εκεί, κάπου ανάμεσα στις γιορτινές μουσικές, κάπου εκεί ανάμεσα στις ευχές, πάλι μας έλειπες πολύ..

. ♫..Μέτρησα τα αστέρια, όμως κάποια λείπουνε.. ♫....





Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2019

κεκάκι κανείς;





Ανάλαφρη Κυριακή η σημερινή..
Σε ..καινούριο σπίτι. Σχεδόν.


Πήραμε την μεγάλη απόφαση επιτέλους και πριν από καμιά δεκαριά μέρες βάψαμε το σπίτι μέσα.
Όοοοοολο.

Δωμάτιο-δωμάτιο. 

Η διαδικασία ήταν απλή: τραβάμε τα έπιπλα στην μέση του δωματίου, τα σκεπάζουμε, βάφουμε, στεγνώνουμε, τελειώσαμε.
Στην εκτέλεση όμως.. ξεπατ@θήκαμε...

Είναι πολύ δύσκολο να οργανωθεί κάτι τέτοιο με παιδιά και διαβάσματα.

Η διαδικασία είπαμε, ήταν απλή:) Όλα (τα έπιπλα, πράγματα, συμπράγκαλα) έξω, τα δυσκίνητα έπιπλα στο κέντρο του δωματίου, κάλυψη, ευκαιρία και για καθάρισμα σε σημεία δυσπρόσιτα, βάψιμο, στέγνωμα, ξανά βάψιμο, γωνίες, 'κοψίματα', ξανά στέγνωμα. Καθάρισμα, τακτοποίηση επίπλων, συμπραγκάλων, κτλ, στην θέση τους και σιγά-σιγά συμμάζεμα των τελευταίων λεπτομερειών.
'Πλακωθήκαμε' στην δουλειά όλοι μαζί, ζήσαμε και ολίγον τσιγγάνοι (κάθε βράδυ και σ' άλλο κρεβάτι/στρωματσάδα/οι-μισοί-εδώ-οι-άλλοι-μισοί-αλλού) αλλά...!
Τέσσερις μέρες μετά, (τα βαψίματα) τελείωσαν. Τα μαζέματα (κουρτίνες, πλυντήρια, σιδερώματα έξτρα, αλλαγή ντεκόρ) συνεχίστηκαν και τις επόμενες μέρες. Κάναμε 'γενναίες' επιλογές σε χρώματα, διχρωμίες, συνδυασμούς κτλ, και το φοβόμασταν λίγο στην αρχή.
Αλλά άξιζε τον κόπο.
Και φτάσαμε εδώ.
Τελειότητα!
Χαζεύω τριγύρω και απολαμβάνω το ..'νέο' σπίτι:)


Και σαν (ξεκούραστη) Κυριακή που είναι, είπα να κάνω κι ένα choco κεκάκι.

Έβαλα όλη μου την τέχνη και την πιο ξένοιαστη διάθεση!
Να σας τρατάρω λίγο;





Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019

πάμε για ύπνο!


Βραδάκι πάλι, κάθισα λίγο να σερφάρω στην μπλογκογειτονιά, εδώ στην ησυχία του μπαλκονιού, με απόηχους μιας πόλης που σιγά-σιγά κοιμάται.
Βρήκα ευκαιρία να πω μια καλησπέρα σε φιλικά σπιτικά, μια και είναι όμορφη βραδιά και η φαμίλια κοιμήθηκαν κι αυτοί νωρούτσικα σήμερα..

Λίγο πριν κλείσω το πισι, πέρασα μια βόλτα να σκάσω μερικά φιλούδια στα μικρά (είπαμε, η τέλεια ευκαιρία για κουτσούνεμα!)..

Και καθώς τα χάζευα, θυμήθηκα μια ιδιαίτερη ιστορία σχετικά με τον ύπνο..






Γιατί κοίτα, είναι όλα εκείνα που γεμίζουν την μέρα μας, εκείνα τα σημαντικά, αλλά είναι κι εκείνα τα άλλα, που καθόλου δεν τους δίνουμε σημασία..
Ή τα θεωρούμε το αντίθετο από αυτά που μετράμε ως σημαντικά..

Μέχρι να συναντήσεις κάτι –να, όπως εγώ αυτήν την παρακάτω ιστορία…


Λέει ο άλλος, εγώ, εσύ, όλοι μας:
‘Θα πάω στην δουλειά  -  θα βγω βόλτα – θα σερφάρω στο ίντερνετ – θα χαζέψω τηλεόραση – θα συναντηθώ με φίλους – θα πλύνω το αυτοκίνητο –θα βγω για ποτό - θα μαζέψω το σπίτι – θα διαβάσω – θα κάνω αυτό, εκείνο, το άλλο – θα ΚΑΝΩ κάτι..
Και το αντίθετο όλων αυτών :  Θα κοιμηθώ.

Και πότε ήταν η τελευταία φορά που θεώρησες τον ύπνο σημαντικό;
Οι άνθρωποι συνήθως λένε «τώρα θα πάω για ύπνο», σαν να μην σημαίνει τίποτα.

Αλλά στ’ αλήθεια είναι μία πολύ παράξενη δραστηριότητα.
«Για τις επόμενες λίγες ώρες, αφού πέσει ο ήλιος, θα χάσω τις αισθήσεις μου, χάνοντας προσωρινά τη δυνατότητα να ορίζω ό,τι γνωρίζω και καταλαβαίνω.
Κι όταν ξαναεπιστρέψει ο ήλιος, θα ξαναεπανέλθω στην κανονική μου ζωή».

Αν δεν γνωρίζατε τι ακριβώς είναι ο ύπνος, και το είχατε δει μόνο σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, θα νομίζατε ότι είναι πολύ παράξενο, και θα λέγατε σε όλους τους φίλους σας για αυτή την ταινία που είδατε.

«.. Είχαν κάτι ανθρώπους, ξέρεις. Και αυτοί περπατούσαν από ‘δω κι από ‘κει όλη μέρα, εντάξει; Και μετά, μια φορά τη μέρα, συνήθως όταν σκοτείνιαζε, αυτοί ξάπλωναν πάνω σε κάτι ειδικές πλατφόρμες και έχαναν τις αισθήσεις τους!! Σταματούσαν να λειτουργούν σχεδόν εντελώς, εκτός από το μυαλό τους, βαθιά, που ζούσαν περιπέτειες και εμπειρίες που ήταν εντελώς αδύνατες στην πραγματική ζωή!!
Και καθώς ήταν ξαπλωμένοι εκεί, εντελώς εκτεθειμένοι κι ευάλωτοι προς τους εχθρούς τους, οι μόνες τους κινήσεις ήταν πού και πού να γυρίσουν από τη μια μεριά στην άλλη!! Ή, αν καμιά από τις «περιπέτειες του μυαλού τους» έμοιαζε υπερβολικά αληθινή, αυτοί ανακάθονταν και φώναζαν και χαίρονταν που είχαν πια τις αισθήσεις τους!
Και μετά έπιναν πολύ καφέ.»



Οπότε.. την επόμενη φορά που θα δείτε κάποιον να κοιμάται, προσποιηθείτε ότι βλέπετε μία ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Και ψιθυρίστε «Το πλάσμα ξαναγεννιέται, μόνο του!»