Ήταν με δυνατές μουσικές, μυρωδάτες γεύσεις, κροταλίσματα των πιρουνιών και με κουβέντες γύρω από το μακρύ-στρωμένο πλουσιοπάροχο, πρωτοχρονιάτικο οικογενειακό τραπέζι που αποχαιρετούσαμε το 2023.
Αντίστροφη μέτρηση όταν ήρθε η ώρα και σφιχτές αγκαλιές κι ευχές για το ολοκαίνουριο νέο έτος που υποδεχτήκαμε με φωνές και τραγούδια.
- Φλουρί, βάλαμε;
- Ε, πώς; Δεν βάλαμε; Φυσικά!
Χαραγματιά-χαραγματιά, κομμάτι-κομμάτι, 20 ερευνητικά βλέμματα αποζητούσαν το τυχερό φλουρί.
- Να, να, αυτό είν..... Μπααα, λάθος!
- Το βρήκαμε τελικά ρε παιδιά;
- Α, να το! Στα δύο τελευταία κομμάτια μαζί!!
Το φλουρί 'κέρδιζε' ένα συμβολικό δωράκι, έτσι για το καλό, ως είθισται..
Ουουουυυ!... Μελομακάρονα, κουραμπιέδες, ροξάκια, κανταϊφάκια, εκμέκ, τούρτα, κορμός!..
Εβαλα φωτογραφίες λοιπόν των ..μικρών μου (είπαμε, μεγάλων πια!) και το πρόσφερα στην μητέρα μου (η οποία, να αναφέρω, καημό το έχει πια που με τις ψηφιακές φωτογραφίες δεν τις έχει σε ..χαρτί).
Μόλις το άνοιξε και το είδε, έλαμψε το πρόσωπό της! Τ' αγκάλιασε, σαν να χώραγε στην αγκαλιά της εκείνη την στιγμή όλα της τα παιδιά κι εγγόνια μαζί...
Ήξερα οτι θα της αρέσει, αλλά δεν φανταζόμουν να συγκινηθεί τόσο πολύ..
Όταν της έδειξα και οτι στέκεται και περιστρέφεται..!! Εκεί να δεις!
'Καλή Χρονιά, μαμά!'...
Ναι. Ήταν μια σπάνια και δυνατή στιγμή και για τις δυο μας...
Κάπου εκεί, ανάμεσα στις μουσικές και τα τραγούδια, κάποιος από την παρέα πρότεινε ...'αλλαγή προγράμματος':
- Ε, τι, δεν θα παίξουμε;
- Ας παίξουμε! Επιτραπέζια, Τριανταμία ή Εικοσιμία;
- Τριανταμία, μέρα-που-ναι!
Ο πατέρας μου έλεγε 'με τσιγκάκια, έτσι; για το καλό'!
Οπότε κι εμείς θα παίζαμε με 'τσιγκάκια' τις πολύχρωμες μάρκες. Κάποιες είναι τόσο παλιές που έχουν ακόμα αξία σε δραχμές! Αλλά τις παίζουμε γιατί είναι εφετζίδικες!
Η νεότερη γενιά φυσικά μέτραγαν περισσότερα ..μηδενικά απ'όσα περίμεναν σε τέτοιες μάρκες..
- Μα καλά, τι είναι αυτά; Τι λέει εδώ '5.000';;
- Αααχαχαχαααα!!! Γιατί αυτό το μικρούλι που λέει '200';;
- Και τι αξία θα τα μετράμε;
- Τι αξία καλέ; όλα ένα, το ίδιο θα τα έχουμε, αφού ούτως ή άλλως δεν παίζουμε με λεφτά!
- Πάμε! 'Μάνα' εγώ. Μοιράζω. Άντε, για ποντάρετε να σας δω!
- Ωωω... Εγώ πήρα φιγούρα! πάμε για 31!
- Eγώ πήρα 4! μ' ένα 10άρι, πιάνω 14 κι είμαι βασιλιάς!
Τζιφος φυσικά! Μόνο τα μικρά κέρδιζαν -γιατί 'τράβαγαν' χαρτί απο τα 28 και τους τύχαινε 2 ή 3...! Οπότε κι εμείς μετά τραβάγαμε τα μαλλιά μας!
Το πραγματικό 'τζογάρισμα' γινόταν στο ποιος θα 'έκοβε' πριν τη νέα μοιρασιά..
Συγκεκριμένη συμπαίκτρια (αδερφή μου, σου λέει ο άλλος μετά!) όταν 'έκοβε', τύχαινε η μάνα να φέρνει 31 ή 30.. Αχαστα.
Οπότε μετά απο λίγο ήμασταν όλοι 'ΜΗΗηηηη!!!! Οχι εσύ! Αλλος θα 'κόψει'!'!! προσπαθώντας να μην πέσουμε κάτω από τα γέλια...
Και να σου το έτερον-ήμισυ που έκανε την 'μάνα' να λέει 'μην τους ακούς εσύ καλέ, έλα να κόψεις εδώ μαζί μου, κι εγώ μετα ό,τι θες! Θες κι άλλο κανταϊφι να σου φέρω;' και δωσ'του να μην κρατιόμαστε απ' τα γέλια!..
Και λίγο πριν το πρώτο φως του, χαιρετηθήκαμε..
Και κάπως έτσι τελειώνουν οι ταινίες και τα μυθιστορήματα..Στην πραγματική ζωή, κάπως έτσι αρχίζει μετά το μάζεμα.....
Πάμε για το πρώτο cleanup της χρονιάς.
Χαλάλι η απίστευτη-ατέλειωτη-πολυήμερη κούραση για τις προετοιμασίες του ρεβεγιόν... Χαλάλι τα άπειρα μαζέματα και ξανα-τακτοποιήσεις μετά..
Ποιος θυμάται την κούραση μετά;
Εγώ κρατάω τις όμορφες στιγμές.
Τις σφιχτές αγκαλιές. Τα γαϊδουροτραγουδίσματα του 'Πάει ο παλιός ο χρόοοονοοοος...'. Την τέλεια-κρατσανιστή πετσούλα από τέλειο χοιρινό του τραπεζώματος..
Τα γέλια στο παιχνίδι. Την συγκίνηση της μητέρας μου για το δώρο της. Τον χορό του κουμπάρου μου στο 'Ζεμπέκικο της Ευδοκίας'..
Νέα Χρονιά λοιπόν, νέο κεφάλαιο.
Νέα Συναισθήματα.
Νέες Ευκαιρίες.
Νέα Όνειρα.
Νέες Περιπέτειες.
Καινούργια Ξεκινήματα.
Από αύριο πίσω στην καινούρια ρουτίνα και καθημερινότητα.
Με πείσμα, έμπνευση, ισορροπία και λιγότερο άγχος.