Αλλιώς τον περιμέναμε τον Απρίλη..
Λουλουδάτο, ανοιξιάτικο, μυροφόρο, κατανυκτικό..
Με προσμονή μικρών, εξοχικών εκδρομών κάτω από τον απριλιάτικο ήλιο, με προετοιμασίες και σχέδια για τις μέρες του Πάσχα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας θα ήταν αν θα αρέσει η λαμπάδα στο βαφτιστήρι, ή αν θα μας σπάσουν πολλά αυγά στην βαφή...
Και κυρίως, θα ήταν με συναντήσεις, αγκαλιές, φιλιά κι ανταλλάγματα που ποτέ μέχρι τώρα δεν υπολογίζαμε.. γιατί ήταν δεδομένα...
Σε πείσμα των καιρών θα στείλω ένα χαμόγελο εκεί έξω.
Μπορεί εμείς όλοι να μην βγαίνουμε, αυτό όμως ας ταξιδέψει μακριά, άυλο, γλυκό, ελπιδοφόρο.
Έτσι, ένα χαμόγελο.
..Συντροφιά στους μόνους, τους ηλικιωμένους, που δεν 'κατέχουν' τα ιντερνέτια για να περνάνε την ώρα τους.
..Για κουράγιο σε αυτούς που (απο)κλείστηκαν στα σπίτια τους για προστασία.
..Για δύναμη σε αυτούς που τρέχουν κι αγωνίζονται σ'ένα νοσοκομείο, οίκο ευγηρίας, ίδρυμα, ό,τι..
..Για φάρο ελπίδας σε όσους παλεύουν να ξεπεράσουν ό,τι βασανίζει την υγεία τους..
..Ένα χαμόγελο συμπόνιας και συμπαράστασης σε όσους δεν τους επιτρέπεται προσωρινά να εργάζονται ..κι ας συνεχίζουν να τρέχουν τα έξοδα ενός σπιτικού..
..Και σε πόσους άλλους τα περνάνε δύσκολα ..μόνοι τους, ..ή και όχι μόνοι τους..
Το τραγούδι αυτό, με έβαλε ο μικρός μου να το ακούσω..
Ήταν κάτι που είχαν δουλέψει στο σχολείο λίγο πριν κλείσουν..
Παρά το ότι δεν είχα και πολλή διάθεση εκείνη τη στιγμή, του έκανα το χατίρι..
Και κοίτα να δεις τελικά, πόσες φορές το ξανάκουσα μετά...
Το ακουμπάω εδώ και για εσάς.
Έτσι.
Με διάθεση 'δεν-με-νοιάζει-τι-γίνεται-εκεί-έξω-αλλά-σίγουρα-όλα-καλά-θα-πάνε-..κάπως'.
Σε πείσμα των καιρών.
Καλημέρα σας.
