Ήρθα τελικά!

Ηρθε λοιπόν κι η Μάνια στο Ελλάντα, από την αγαπημένη της Μορεάλη, κι αμέσως κανόνισε ένα ασμπέτε..
:))

https://www.youtube.com/watch?v=hNBnyiydAzM

Ήρθε λοιπόν και τα κανόνισε τι ωραία για συνάντηση με θέα την Ακρόπολη.

..Κι ήρθε κι ο Γιάννης Πιτ, κι ήρθε κι ο Διονύσης -το alter ego του κου Λι, κι ήρθε κι η Κατερίνα με το δικό της έτερον ήμισυ, κι ήρθε κι η Μαρία..
Φίλοι από τα (πολύ) παλιά, και νέες γνωριμίες..

Κι όμως είχε κάτι το ιδιαίτερο όλο αυτό.. 

Πρωτο-γνώρισα ανθρώπους που... ήξερα, από τα blogs τους.
Γιατί ναι, μπορείς να γνωρίσεις κάποιον έστω κι έτσι.
Αλλωστε, τα blogs είναι σαν μικρές καταθέσεις ψυχής..
Μικρές εξομολογήσεις, στιγμιότυπα μιας συγκεκριμένης στιγμής, σκέψης.
Εκεί ανοίγεσαι διαφορετικά από ό,τι σ' ένα φίλο, σ' ένα σύντροφο, σ' ένα γνωστό.
Ακόμα κι αν μιλάς για μια αγαπημένη σου ταινία ή φαγητό (αυτό λέει πολλά σε κάποιον που προσέχει..)
Κι όμως. Μέσα στον χαοτικό κόσμο των blogs, κάποιοι ξεχώρισαν ο ένας τον άλλο.
Μικρές νησίδες ν' ακουμπήσεις, στον ωκεανό του ίντερνετ: μια ιστορία, μια μουσική, μια προσωπική στιγμή, μια φιλοσοφία, ένα αστείο, ένα ταξίδι, μια μνήμη..
Έσπασαν τον πάγο, αντάλλαξαν κουβέντες, εικόνες, μουσικές, αστειεύτηκαν.

Τόσο διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον, τόσοι 'ξένοι' μικρόκοσμοι ο καθένας μόνος του, μα να.
Ένα όμορφο, ζεστό, καλοκαιρινό απόγευμα συναντηθήκαμε, χαιρετηθήκαμε, συστηθήκαμε και συνεχίσαμε να υφαίνουμε τους ιστούς φιλίας, όπως συνηθίζαμε στον ξεχωριστό κόσμο των blogs..

Και μαζί με τις 'επισκέψεις' στα blogoσπιτικά, τώρα προστέθηκε η γλυκιά ανάμνηση ενός ασμπέτε..

Ναι. 
Από εχθές, είμαι λίγο πιο πλούσια: έκανα νέους, υπέροχους φίλους!