Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019

πόσα κεράκια να βάλω πιτσικόκε;





Σαν σήμερα, ένα πρωινό μιας Πέμπτης, βγήκαμε από το σπίτι με μια βαλιτσούλα γεμάτη με τα πιο όμορφα συναισθήματα, ελπίδες και αγωνίες.
Σαν σήμερα, εκείνο το πρωινό της Πέμπτης, ήρθες στην οικογένειά μας, μια μερίδα ανθρωπάκι και μας κοιτούσες όλους με μάτια διάπλατα.
Ήσουν μπεμπάκι, πιτσικόκι, ο βενιαμινάκος μας.
Το copy-paste του αδερφού σου (ειδικά στις ζαβολιές).


Οι καιροί πέρασαν κι εσύ μεγάλωνες..
Κι έφτασες τώρα να τελειώνεις το δημοτικό. Και να 'χεις γίνει ολόκληρο αγοράκι.
Είσαι ζουζούνος, πεισματάρης κι αγκαλίτσας.
Είσαι έξυπνος, τολμηρός κι έξω καρδιά. Πονόψυχος και γενναιόδωρος.
Είσαι εκείνος, που μόλις στα τρία σου, έτρεξες να 'υπερασπιστείς' το ποδήλατο του αδερφού σου, όταν ένα άλλο παιδάκι που έπαιζε εκεί κοντά το ζήλεψε και πήγε να κάνει λίγο..
Είσαι εκείνος που, σε επιστροφή από διακοπές μας, πλησίασες μόνος σου την κυρία που ζητιάνευε κι από το καινούργιο σου πορτοφολάκι ('δώρο' από κάποιο καλοκαιρινό πανηγύρι), έβγαλες το πιο ακριβό χαρτονόμισμα που είχες χαρτζηλίκι από συγγενείς και της το πρόσφερες.
Κι όταν εκείνη διστάζοντας σου είπε 'να ρωτήσεις πρώτα τον μπαμπά σου;' που στεκόταν μόλις παραδίπλα, εσύ απάντησες κοφτά 'δικά μου είναι, εγώ στα δίνω'..
Είσαι εκείνος που θα σταθεί και θα βοηθήσει όποιον συμμαθητή σου χρειαστεί κάτι..
Όμως δεν χαρίζεσαι εύκολα. Γιατί είσαι και σκληρό αντράκι.

Και τώρα έκλεισες τα 11..


Η ευχή μου είναι απλή..
Να έχεις την καλύτερη ζωή που μπορείς να φανταστείς,
Ν'αγαπήσεις, να γελάσεις, αλλά και να κλάψεις όταν θες..
Να παίξεις τόσο δυνατά όσο θα δουλέψεις.
Κι όταν κοιμάσαι, τα όνειρά σου να σε κάνουν να χαμογελάς..
Και να μην ξεχνάς ποτέ ποτέ-ποτέ-ποτέ-ποτέ-ποτέ πόσο απέραντα σε αγαπάμε!

Η μαμίτσα σου.



Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019

βουρ ξανά σχολείο!


Νέα ξεκινήματα από αύριο - ανοίγουν τα σχολεία!
Πίσω στα θρανία ξανά τα πριγκηπάκια -και όχι μόνο.


Λίγο ανόρεχτα, που χάνουν τις ανέμελες μέρες των διακοπών, λίγο αγχωμένα για τις νέες δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν, λίγο ανυπόμονα για τους φίλους που θα ξαναδούν και την νέα δασκάλα ή τους καθηγητές που θα έχουν..
Ό,τι ακριβώς συνοδεύει τις λέξεις 'νέο ξεκίνημα'...

Ντύσαμε τα καινούρια τετράδια και βιβλία..
Ετοιμάσαμε τις κασετίνες, με τα μολύβια και τα στυλό, συμμαζέψαμε και το βαλιτσάκι Καλλιτεχνικών, με όλες τις νερό-κηρό-λαδομπογιές που θα χρειαστούν και φέτος..
Κρεμάσαμε τον ολοκαίνουριο λευκό πίνακα για σημειώσεις, και στήσαμε τις νέες σχολικές τσάντες, ετοιμοπόλεμους φρουρούς, στο πλάι του γραφείου τους.
Βουρ σε νέες γνώσεις φέτος πάλι!!


Θα ζωγραφίσουμε, θα μάθουμε Ιστορία για μάχες και συνομωσίες, θα διαβάσουμε λογοτεχνίες, θα ταξιδέψουμε στ' αρχαία, θα αναλύσουμε αναλύσεις, θα διασπάσουμε τα άτομα, θα ενώσουμε στοιχεία στην χημεία και θα προβληματιστούμε σε σύνθετες εξισώσεις επιπέδου ΜΙΤ (έτσι φαντάζουν νομίζω τα μαθηματικά σε κάθε γονιό!).
Θα εμπνευστούμε, θα εκπαιδευτούμε, θα δημιουργήσουμε, θα αγχωθούμε, θα μας περάσει, θα ξανασυνεχίσουμε!





Για εκείνους που δεν έχουν ακόμα παιδιά, αυτά φαντάζουν ..'των-βαρετών-ιστορίες-πόσο-μακριά-στο-μέλλον'..

Για εκείνους που μεγάλωσαν πια αρκετά τα παιδιά τους, αυτά ακούγονται σαν ..γλυκές, παλιές ιστορίες, τίγκα στα κλισέ, που ξανα-ματά-επιβεβαιώθηκαν και για εκείνους, όπως και για τόσες άλλες γενιές πριν από αυτούς.

Κι έπειτα είμαστε κι εμείς που το ζούμε..
Που υπάρχουν φορές να μοιάζει ότι ο χρόνος έχει σταματήσει στα ίδια (ρουτίνα-σχολείο-δουλειά-σπίτι-διαβάσματα-εξωσχολικά-σπίτι-φτου-κι-απ-την-αρχή).
Που τα απογεύματα στο σπίτι θα μετριούνται με ..τα μαθήματα --και στο τι υπολείπεται ακόμα για διάβασμα για την επόμενη μέρα σχολείου.


Μα είναι κι εκείνες, οι άλλες, που ο χρόνος μοιάζει να γλιστράει μέσα από τα χέρια μας, σαν την άμμο στην κλεψύδρα..

Τελικά το πόσο μεγάλωσαν δεν μετριέται με τα κεράκια στην τούρτα.. Οχι..
Το βλέπεις στις επιγραφές της 'τάξης' των βιβλίων τους και στο μέγεθος των ρούχων την ώρα του σιδερώματος.
Το μπλουζάκι που κάποτε έστρωνα ίσιο κι έφτανε στο πλάτος της σιδερώστρας, τώρα την ξεπερνάει και στο φάρδος του..
Το μικρό ζουζούνι που έβλεπες να σηκώνεται στις μύτες των ποδιών

για να φτάσει την βρύση να βάλει νερό στο ποτήρι, τώρα ξεπερνάει το ύψος του πάσου.. Και το ψηλό αγοράκι -που ήταν απλά ένα ψηλό αγοράκι, τώρα με περνάει σε ύψος --και μάλλον έχει ήδη περάσει και τον πατέρα του..
Κινούνται στους χώρους του σπιτιού, και ξαφνικά το σπίτι ..μίκρυνε..

Και φυσικά είναι πολύ μεγάλος πια ο ..μεγάλος, για να τον συνοδεύσω στον αγιασμό...
Ας είναι.. θα πάω το μικρό πριγκηπάκι.

Καλή αρχή να έχουν και φώτιση να τα πάνε καλά! :)


Βουτάω γι' αγκαλίτσες, τώρα που κοιμούνται. 
Τα κατσιάζω, τα φιλάω, τα χαζεύω κι αναρωτιέμαι..
Αλήθεια, πόσο λίγα 'παιδικά' χρόνια και πόσοι ..'αγιασμοί' μου/τους απομένουν ακόμα;



Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2019

ο κόσμος -ένας καμβάς



Όταν μερικές βίδες φοριούνται στην πλάτη ενός σκαντζόχοιρου,
Όταν μ' ένα μπισκότο, έχεις τον κόσμο όλο στα χέρια σου,
κι ένα τσαμπάκι σταφύλια σε ταξιδεύει ψηλά.


Όταν σε μια '90s floppy δισκέτα συστήνεις την νέα SD καρτούλα,
Όταν μ' ένα πέταλο λουλουδιού παίζεις δίσκους στον φωνόγραφο,
και μ' ένα συνδετήρα παίζεις τρομπέτα.


Όταν μ' ένα τετράδιο σπιράλ, σε αγριοκοιτάει ένας κροκόδειλος 
και με μια μπάλα νήμα φτάνεις στον πλανήτη του Μικρού Πρίγκηπα,

...τότε,.. ποιος είπε ότι τα καθημερινά αντικείμενα είναι βαρετά;




Καλό μήνα, καλά νέα, εμπνευσμένα ξεκινήματα!