Σαν σήμερα, ένα πρωινό μιας Πέμπτης, βγήκαμε από το σπίτι με μια βαλιτσούλα γεμάτη με τα πιο όμορφα συναισθήματα, ελπίδες και αγωνίες.
Σαν σήμερα, εκείνο το πρωινό της Πέμπτης, ήρθες στην οικογένειά μας, μια μερίδα ανθρωπάκι και μας κοιτούσες όλους με μάτια διάπλατα.
Ήσουν μπεμπάκι, πιτσικόκι, ο βενιαμινάκος μας.
Το copy-paste του αδερφού σου (ειδικά στις ζαβολιές).
Οι καιροί πέρασαν κι εσύ μεγάλωνες..
Κι έφτασες τώρα να τελειώνεις το δημοτικό. Και να 'χεις γίνει ολόκληρο αγοράκι.Είσαι ζουζούνος, πεισματάρης κι αγκαλίτσας.
Είσαι έξυπνος, τολμηρός κι έξω καρδιά. Πονόψυχος και γενναιόδωρος.
Είσαι εκείνος, που μόλις στα τρία σου, έτρεξες να 'υπερασπιστείς' το ποδήλατο του αδερφού σου, όταν ένα άλλο παιδάκι που έπαιζε εκεί κοντά το ζήλεψε και πήγε να κάνει λίγο..
Είσαι εκείνος που, σε επιστροφή από διακοπές μας, πλησίασες μόνος σου την κυρία που ζητιάνευε κι από το καινούργιο σου πορτοφολάκι ('δώρο' από κάποιο καλοκαιρινό πανηγύρι), έβγαλες το πιο ακριβό χαρτονόμισμα που είχες χαρτζηλίκι από συγγενείς και της το πρόσφερες.
Κι όταν εκείνη διστάζοντας σου είπε 'να ρωτήσεις πρώτα τον μπαμπά σου;' που στεκόταν μόλις παραδίπλα, εσύ απάντησες κοφτά 'δικά μου είναι, εγώ στα δίνω'..
Είσαι εκείνος που θα σταθεί και θα βοηθήσει όποιον συμμαθητή σου χρειαστεί κάτι..
Όμως δεν χαρίζεσαι εύκολα. Γιατί είσαι και σκληρό αντράκι.
Και τώρα έκλεισες τα 11..
Η ευχή μου είναι απλή..
Να έχεις την καλύτερη ζωή που μπορείς να φανταστείς,
Ν'αγαπήσεις, να γελάσεις, αλλά και να κλάψεις όταν θες..
Να παίξεις τόσο δυνατά όσο θα δουλέψεις.
Κι όταν κοιμάσαι, τα όνειρά σου να σε κάνουν να χαμογελάς..
Και να μην ξεχνάς ποτέ ποτέ-ποτέ-ποτέ-ποτέ-ποτέ πόσο απέραντα σε αγαπάμε!
Η μαμίτσα σου.