Στον ρουν του Σεπτέμβρη

Μου λείψατε. 

Κι ευκαιρία έψαχνα, να σας γράψω.

Να την λοιπόν, με αφορμή τον ...σχολικό Σεπτέμβρη! (χιχιχι..) 

Ξανάρθε ο καιρός και το πλήρωμα του χρόνου λοιπόν, κι έχουμε ξανά στο ..ρεπερτόριό μας, βιβλία, σχολικά προγράμματα, φροντιστήρια και πρωινά εγερτήρια.. 

Λίγο διαφορετικά πάλι φέτος βέβαια, γιατί ο μεγάλος-πρίγκηπας διαβαίνει για 2η χρονιά τις πύλες του Πανεπιστημίου του, ενώ ο ..μικρός εκπαιδεύεται ήδη για να δώσει τις δικές του Πανελλήνιες σε δύο χρονάκια. 

Ναι, έχω καιρό να γράψω νέα μου/μας.. Πολύ καιρό... Όλα καλά πάντως.

Η δουλειά μου είναι ένας από τους βασικούς λόγους που απομακρύνθηκα πάντως... πολλές ώρες και πολλή ενέργεια. Δεν μου αφήνει περιθώρια για πολλά άλλα. Ίσα-ίσα τα βασικά, τα του σπιτιού, παιδιών, κοινωνικές υποχρεώσεις, κτλ.

Αλλά και το ότι σπάνια βρίσκω ευκαιρία να μείνω μ-ό-ν-η-μ-ο-υ...

Στο νου μου όμως, σας γράφω σχεδόν καθημερινά....

Όταν κατεβαίνω τις σκάλες του μετρό για να πάω στην δουλειά, όταν περπατάω καμιά φορά για εκείνη την ..υποτυπώδη γυμναστική(γκουχ,γκουχ),ή π.χ. όταν ακούω μουσική το πρωί του Σαββάτου κάνοντας την λίστα για τα ψώνια και τις δουλειές...

Τότε, ναι τότε ...σας... μιλάω..

Σας λέω για... για.. χμμμ.. πόσα πολλά... Για να δούμε..

Να, για την δουλειά μου.

Για το βάρος και το άγχος που νιώθω για το meeting και την παρουσίαση εκείνης της ημέρας, ή για την συνάντηση με τον τάδε πελάτη.. πόσο πολλά 'παίζονται' και αν θα προχωρήσει μαζί μας το τάδε πρότζεκτ..

Μεγάλη θέση, μεγάλη ευθύνη. Πώς λέμε, 'μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες;', ε, χωρίς τα λεφτά των καραβιών όμως, έτσι;

Ή για το φάμιλι-πακέτο.

Να, σας λέω για το άγχος-της-μαμίτσας, όταν ο ..μικρός αμελεί κάποιες υποχρεώσεις του με επιτηδευμένες υπεκφυγές.. (έφηβοι, σου λέει ο άλλος μετά..), 

ή για το κορίτσι του ..μεγάλου και εκείνες τις στιγμές που προλαβαίνουμε σαν γονείς 'να τους κλέψουμε'.. εκείνα τα τρυφερά, ιδιωτικά χαμογελάκια, ή εκείνα τα 'σ'αγαπώ' τους, τα στόρι τους σε μια φεγγαράδα...

Σας λέω και για την περηφάνια που νιώθω όταν ο μικρός μου πήρε το δίπλωμα αγγλικών με υψηλή βαθμολογία -και πόσο ακόμα πιο πολύ καμαρώνω και πετάω από την χαρά μου, όταν ο μεγάλος μου έμαθε ότι πέρασε πέρυσι στην πρώτη του επιλογή, στο Οικονομικό Πειραιά! Με τι ευτυχία-σχεδόν μου το ανακοίνωσε! Θα 'λεγε κανείς ότι πιο πολύ, αγαλλίαση ήταν αυτό που ένιωσε, παρά χαρά..

Φέτος λέει να πιάσει και δουλίτσα.. Ε ναι, φτάνει η ντόλτσε βίτα αγόρι μου..  

Λοιπόν, τι άλλο σας λέω; Α, ναι καλέ!

Σας περιγράφω το γέλιο που έριξα όταν -το Πάσχα που είχαμε πάει στο χωριό, προσπάθησαν να οδηγήσουν στο οικόπεδο του σπιτιού (μην πατήσουμε και κανέναν στον δρόμο...)

Ο μεγάλος λέει 'μπααα... άσε. καλό είναι και το μετρό. Αλλωστε ακριβό θα είναι να βγάλω δίπλωμα, μη σας βάζω σε έξοδα' (!) 

ο άλλος κάνει Καλέ! τελικά, αυτό δεν πάει μόνο του, εσύ που οδηγείς πρέπει να τα κάνεις όλα!' 

Λες, εε;;

Ααααχαχαααχααα, εσύ-τα-κάνεις-όλαααχααααχαχαααα!! Playstation νόμιζαν ότι είναι φαίνεται! πατάς κουμπί - οδηγείς αυτοκίνητο!

Και μετά, είναι και όλα τα άλλα που... σας συζητάω..

Όνειρα, σκέψεις, μνήμες..

Ή εκείνα τα διάφορα, τα σημεία των καιρών... 

μα που ποτέ δεν φτάνουν εδώ...

Για να δούμε.. 

Τώρα, τουλάχιστον, είμαι σε μία φάση 'να αλλάξω κάποια πράγματα στην ζωή μου'.. 

Και το να γράφω συχνότερα, είναι ένα από αυτά.. Είδομεν.

Προς το παρόν, θα αφήσω (πάλι) τον ρουν των γεγονότων, θα σας χαιρετήσω, να πάω να κοιμηθώ, ή τουλάχιστον να προσπαθήσω.

Γιατί και το έτερον-ήμισυ.. δε λέω, καλός, χρυσός και άγιος, αλλά αυτό το ροχαλητό του ρε φίλε, δεν αντέχεται!...Τες πα.. Ας είναι. 

Κι αύριο θα προϋπαντήσω την καινούρια μέρα με περίσσια δύναμ....(άσε, ό,τι και να πω, άκυρο θα 'ναι. Δευτέρα αύριο, τι περιμένεις;)......

Λοιπόν. Τα ξαναλέμε, παίδες!