Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018

παίζω-παίζεις-παίζουμε


Πρώτη μέρα διακοπών σήμερα. Και για τα πιτσικοκάκια και για εμάς. 
Και σαν τέτοια, την τιμήσαμε όλοι μας!  
(Δουλίτσες είχαμε, αλλά όλοι θα τις κάναμε με την ησυχίιιιια μας!)

Εμείς ονειρευόμασταν από καιρό χουζούρεμα και καφέ στο κρεβάτι. 
Οπότε λοιπόν, κλήρωσε στο έτερον-ήμισυ να κάνει τα καφεδάκια σήμερα, τα έκανε, τα έφερε και μοσχοβόλησε καφέ το ξύπνημά μας....

Όσο για τα πιτσικόκια...
Αυτά ξύπνησαν από νωρίς το πρωί (μιλάμε για ΠΟΛΥ πρωί), για να παίξουν ηλεκτρονικά.
Καθώς περιμένουν πώς-και-πώς τις διακοπές για να παίξουν τέτοια παιχνίδια, έκαναν από εχθές ήδη συνεννόηση να κάνουν τα απαραίτητα μόλις σηκωθούν για να μπορούν να παίξουν.

Πάντως όταν σηκωθήκαμε εμείς, είχαν στρωμένα κρεβάτια, ψιλο-μαζεμένο δωμάτιο, είχαν φάει πρωινό (και το τραπέζι ξανά μαζεμένο, παρακαλώ) και ήδη παίζανε. Με την σειρά, πότε ο ένας, πότε ο άλλος. Ούτε μαλώματα, ούτε όχι-τώρα-εσύ, ούτε τίποτα.
Συμπέρασμα : όταν πρόκειται για το κοινό (τους) συμφέρον (βλ. παιχνίδι στο κομπιούτερ μέχρι να λιώσουν), μια χαρά ξέρουν να συνεργάζονται και να τα βρίσκουν μεταξύ τους....
Και, δεν μπορώ να πω, μόλις ανακοινώθηκε 'λήξις παιχνιδιού', αμέσως το έκλεισαν και βοήθησαν, στο βαθμό που μπορούσαν, στα μαζέματα, στην καθαριότητα του σπιτιού, σε ψώνια κτλ..

Και ξανά, μετά από αυτό το μεγάααααααλο διάλειμμα, 'μαμά, να παίξουμε ξανά τώρα;' -'Βουρ!' τους λέω.
Κι εκεί που ασχολιόμουν με τα διάφορα κουζινικά και τις ετοιμασίες μεσημεριανού, τα άκουγα που παίζανε..

- 'Όχι, όχι εκεί! Στα αριστερά σου!' ο ένας
- 'Πάτα το τρίγωνο, το ΤΡΙΓΩΝΟ!'  ο άλλος..
- 'Πού πάμε τώρα;' ξανά ο ένας
(και δωσ'του να πετάγονται ξαφνικά για να εφορμήσουν στην οθόνη!)
Και πάμε πάλι.
- 'Να, τις πολλές παίρνει...' ξανά ο άλλος..
- 'Πήγαινε εκεί που λέει ΄μχπδγβδθπμ!' ξανά ο ένας
- 'Τελειώνει ο χρόνος!' μετά ο άλλος..

Νόημα δεν έβγαζα.. 
Είχε πλάκα κι έτσι.. 
Και κάπου-κάπου, τα χάζευα εκεί αφοσιωμένα στον καναπέ, ολόκληρα παιδιά πια, και τα λαχταρούσα..
Πόσο μου είχε λείψει να περνάω, έστω κι έτσι, την μέρα μου μαζί τους.. Κι ας κάνει ο καθένας μας τα δικά του τώρα..
Είναι εκεί. 
Και κάθε τόσο, τρέχω, τα ζουπάω, τ' αγκαλιάζω, τα φιλάω, τα κατσιάζω! (ή τουλάχιστον προσπαθώ, γιατί ...έχουν μεγαλώσει κάπως και κάνουν τους δύσκολους...)



Έξω στάθηκε απόγευμα πια.. Μ' εκείνο το χρώμα του ουρανού που σε λίγο θα ζωγραφίζει σκιές όλο και πιο σκούρες..
Ήρθε η ώρα για τις απογευματιάτικες μυρωδιές καφέ.. 
..Κι εκείνο το επιτραπέζιο με όλους μας που υποσχεθήκαμε για σήμερα.. :)
Παίζουμε;;








2 σχόλια:

  1. Απολαυστική μέρα, και τα ηλεκτρονικά λατρεύω και τα επιτραπέζια και τον πρωινό καφέ χιχιχι
    Πάντως για να λέω την αλήθεια και εγώ σήμερα έτρεχα να τελειώσω τις δουλειες μου όλες όλες για να κάτσω να επισκεφτώ μπλογκάκια ... και σε λίγο έχουμε μαραθώνιο Χριστουγεννιάτικων ταινιών... φυσικά με ξηρούς καρπούς και διάφορα άλλα χιχιχι Στην υγεία σας :)

    Σημείωση: θυμάμαι και την δική μου μαμά, όταν έπαιρνε άδεια από την δουλεία της και σταματούσαμε και τα σχολεία, μας έκανε και εμάς ξαφνικές επιθέσεις για ζουμπούρλες ...
    Εργαζόμενη μητέρα σου εύχομαι να γεμίσεις τις μπαταρίες σου από οικογενειακές στιγμές :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το κορίτσι μας!
      Πώς πήγε η γιορτούλα; (καλά, άσε θα περάσω μια βόλτα να δω τα νέα σου!) :)

      Έτσι που λες τα μικρά.. (Ηλεκτρονικά δεν τα αφήνω να παίζουν τους μήνες των σχολείων -- οπότε τώρα στις διακοπές θέλουν να τα λιώνουν!)..
      Ευτυχώς ακούνε (ακόμα) να το κλείνουν όταν λέμε --να υπάρχει κι ένα μέτρο....
      Αλλά τέτοιες μέρες νιώθω πόσο ΠΟΛΥΥΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝΝΝ! (ok. πάω για κάτι συμπληρωματικές αγκαλίτσες, που λέγαμε) χιχιχι…

      Χρόνια Πολλά!

      Διαγραφή