εθιμοτυπικά..

 

Κι έτσι μια Καλημέρα.
Στα μισά του Σεπτέμβρη ακριβώς..

Οι γονείς που έχουν παιδιά σε ..σχολικές ηλικίες καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό..
Καινούρια βιβλία παντού νεοφερμένα στο σπίτι, καινούρια τετράδια που πρέπει ακόμα να αγοραστούν, προγράμματα που πρέπει να οργανωθούν και το τρέξιμό (τους) ξεκινά.
Κι εμείς, απλοί συνδρομητές στις ανάγκες τους και υποστηρικτές στο νέο τους σχολικό ..αγώνα.
Τρυφερότητα, άγχος, περηφάνια, είναι μόνο μερικά από όλα εκείνα τα συναισθήματα που κατακλύζουν κάθε γονιό, σε κάθε νέα αρχή του παιδιού του.

Οι υπόλοιποι, είτε απλά τα θυμάστε με αγάπη από όταν όλα αυτά ήταν μέρος της ζωής σας, είτε (σαν νεότεροι ακόμα χωρίς παιδιά), τα ακούτε αδιάφορα, πιθανόν με τη σκέψη 'τι κλισέ!..'  (Don't worry, έτσι είναι ο κύκλος της ζωής my dears.. "εκεί-που-είσαι-ήμουν-κι-εδώ-που-είμαι-θα-'ρθεις"..) ;)

Θα ήθελα να αμπελοφιλοσοφήσω κι άλλο.. Ή να μοιραστώ μαζί σας εκείνο το κάτι που συνέβη χθες-προχθές-αντίπροχθες..
Ή να κουβεντιάσουμε λίγο για τα ..σημεία των καιρών.. Πόσα πρωτόγνωρα μονοπάτια χαράζονται στις μέρες μας, αλήθεια...

Μάλλον όχι τώρα.. Τώρα σειρά έχει ένας καφές και βουρ για δουλειά.. 

Αλλά, έστω κι έτσι, μια Καλημέρα..