μια σούπερ-γρήγορη καλησπέρα

Και να το τελικά, αυτό το 15' ελεύθερο αυτό το απόγευμα Κυριακής, χωρίς άλλες δουλειές σπιτιού να με περιμένουν, χωρίς υπόλοιπη οικογένεια γύρω-τριγύρω να ασχολούμαι μαζί τους. Πήγαν μια σύντομη βολτίτσα στην γιαγιά.. 
Ευκαιρία για λίγο μπλογκοσερφάρισμα (ή μήπως και λίγο γράψιμο; )

Πολλά συνέβησαν όλον αυτό τον καιρό..
Κι ακόμα περισσότερα γράφτηκαν, ειπώθηκαν κ.τ.λ... ..(όχι ότι αλλάζει κάτι με τις 'φωνές', όσο συσπειρωμένες ή πολλές κι αν μοιάζουν)..
Μερικές φορές, νομίζω ότι ασχολούμαστε με τον καιρό μόνο και μόνο για να καλύψουμε το κενό εκείνων που δεν πρέπει να ειπωθούν. Κάτι σαν εκείνο το άπειρο φλερτ, όπου η κουβέντα γίνεται για τον καιρό, αντί για το πόσο θέλει ο ένας τον άλλο..


Τα μικρά καραμουζάκια με βγάζουν από τους συνειρμούς που ξετυλίγονται στο μυαλό και δεν προλαβαίνουν να γραφτούν.... 
Α, ναι: Καραμουζάκια= μικρά πουλάκια με ιδιαίτερους χρωματισμούς στο φτέρωμα με φανταιζί πορτοκαλί ράμφος. Τα ονομάσαμε έτσι λόγω των 'καραμουζάτων 'ήχων που κάνουν..  
..


Κλειδιά στην πόρτα.. Το υπόλοιπο στρουμφοχωριό επέστρεψε.. (και το μπλογκοσερφάρισμα έκανε φτερά..) :) 
Ας είναι.. (από αύριο πάλι πίσω στην δουλειά, ας τους χαρώ τώρα ακόμα λίγο!)
Πηγαίνω παίδες! Τα λέμε!