πρωτομηνιά - πρωτοβουτιά!

Και ναι, ήρθε ο Ιούνης. 

Κι εμείς τον καλωσορίσαμε όπως του άρμοζε : ζέστη αυτός; παραλία εμείς!

Από μέρες τα μικρά κουτσορώταγαν 'άντε, πότε θα πάμε για μπάνιο' κτλ, είπαμε λοιπόν για την πρωτομηνιά, να αφήσουμε για λίγο στην άκρη τα διαβάσματα (εξετάσεις τέλους της χρονιάς, γαρ) και αδράξαμε την ευκαιρία για μια θαλασσινή απόδραση!

(Και καθώς δεν είμαι και από τους πιο πρωινούς 'παραλιακούς' τύπους, πολύ μου άρεσε που και το έτερον ήμισυ είπε να πάμε μετά τις 11.. και-καλά-να-είνα-πιο-ζεστά..:) )

Σηκωθήκαμε λοιπόν με την ησυχία μας, ετοιμάσαμε το πρωινό μας (τηγανίτες παρήγγειλε η φαμίλια..), ήπιαμε το καφεδάκι μας με το πάσο μας κι αρχίσαμε να μαζευόμαστε.

Το μεσημεριανό στο σπίτι έμοιαζε πια ανούσιο -γιατί κατά τις 12-1 μας βλέπαμε να φεύγουμε. Ναι, αλλά από φαγητό;; (η παραλία για την οποία θα βάζαμε πλώρη δεν έχει 'τίποτα' αρκετά κοντά της)...

Α-χά! Ιδέα! Πικ-νικ-day! 

Ψήσαμε κάτι ωραιότατες κοτομπουκίτσες για μαζί, πήραμε τα ντολμαδάκια μας, τίγκαρα ένα μεγάαααλο τάπερ με ντοματο-αγγουρό-φέτο-ριγανο-ελιο-σαλάτα, με μπόλικο (ΜΠΟΛΙΚΟ) λαδάκι για έξτρα 'βουτιές', μια φρατζόλα ψωμί, αυγουλάκια βραστά, μπανανούλες, αχλαδάκια και voilà!!

Δεν παραλείψαμε και μια-δυο μπυρίτσες και κοκακολίτσες στο μικρό ισοθερμικό (το τιγκαρισμένο με τις ειδικές παγοκύστες) - γιατί πικ-νικ χωρίς τα δροσιστικά του δεν γίνεται, γίνεται;;

Λοιπόν: 

μαγιώ -τσεκ, πετσέτες -τσεκ, καπελάκια/αντηλιακά -τσεκ, καρεκλάκια-παραλίας -τσεκ, ραδιοφωνάκι -τσεκ και φύγαμε!

Μία ώρα αργότερα, είχαμε φτάσει στην παραλία. Ναι. Οπως το φανταζόμασταν. Μικρή, καθαρή και ...μόνη της! Μια παραλία ολόδικιά μας!

Διαλέξαμε την καλύτερη σκιά των δέντρων, απλώσαμε τις ψάθες μας, κρεμάσαμε το ραδιοφωνάκι να παίζει μουσική, μάσκες στο χέρι  και βοουυυρ για βουτιές!!!  
--Οι άλλοι. 
Τόσο αρχές Ιούνη, το νερό ήταν  ..χμμμ. ..μπούζι, να το πω; σπάνε-τα-δόντια-παγωμένο, να το πω; Τα μικρά, δεν κατάλαβαν τίποτα. Ορμήσανε μέσα λες και τους είχε χαριστεί ο κόσμος όλος.. !
Το έτερον ήμισυ, 'την άκουσε' λιγάκι, αλλά κούτσου-κούτσου, βούτηξε. Και να οι απλωτές, και να οι βουτιές, και να τα εκφενδονισμένα πλατσουρίσματα..
Εγώ απ' την άλλη, την απόπειρα την έκανα, αλλά το να βουτήξω κανονικά, δεν το αποτόλμησα (παραήταν παγωμένη η θάλασσα για τα γούστα μου..).  Προτίμησα να τους χαζεύω απ' έξω.. Και τελικά, την καλύτερη δουλειά έκανα.. Ξάπλα στην παραλιοκαρεκλίτσα, στην σκιά των δέντρων, βιβλίο στο χέρι, μουσικούλα να παίζει και ..'σινεμά' η φαμίλια να πλατσουρίζει...

Στιγμές που νιώθεις σαν να είσαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο.... 

Από εκείνες που θέλεις να χωρέσεις όλη την ευτυχία και να την αποτυπώσεις με μια φωτογραφία, αλλά φοβάσαι ότι η φωτογραφία είναι πολύ μικρή και πεζή για να χωρέσει τα γέλια και τα παιχνίδια τους.....

Το απομεσήμερο μας βρήκε ακόμα εκεί, χορτάτους από το πλούσιο πικ-νικοφαγητό μας, να χαζολογάμε ο καθένας με τα δικά του.. Ο μκρός 'μαγείρευε' φύκια, κοχύλια πευκόφυλλα και ό,τι άλλο έβρισκε εκεί τριγύρω.. ενώ ο  ..μεγάλος έπαιζε ρακέτες με κάποιον από εμάς. Και με κάθε αφορμή, νέα τσαλαβούτα και πλατσουρίσματα ('αχουυυ, πήγε η μπαλίτσα στο νερό.. ΣΠΛΑΑΑΤΣΣΣ!!!!)....

Κατά το απόγευμα, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής (τα μικρά με πολύ βαριά καρδιά που έπρεπε να αφήσουν την θάλασσα, κι ας είχαν παγώσει). Και με εξαίρεση τον ήρωα έτερον-ήμισυ που οδηγούσε, όλοι οι υπόλοιποι, αποκαμωμένοι, πέσαμε σε ύπνο ..ελαφρύ..

Ναι. Κάπου μεταξύ διαβασμάτων και δουλειών και προτιμήσαμε να καλωσορίσουμε ετσι φέτος τον Ιούνη. 

Άντε, καλό καλοκαίρι να έχουμε!!