βουρ ξανά σχολείο!

Νέα ξεκινήματα από αύριο - ανοίγουν τα σχολεία!
Πίσω στα θρανία ξανά τα πριγκηπάκια -και όχι μόνο.

Λίγο ανόρεχτα, που χάνουν τις ανέμελες μέρες των διακοπών, λίγο αγχωμένα για τις νέες δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν, λίγο ανυπόμονα για τους φίλους που θα ξαναδούν και την νέα δασκάλα ή τους καθηγητές που θα έχουν..
Ό,τι ακριβώς συνοδεύει τις λέξεις 'νέο ξεκίνημα'...

Ντύσαμε τα καινούρια τετράδια και βιβλία..
Ετοιμάσαμε τις κασετίνες, με τα μολύβια και τα στυλό, συμμαζέψαμε και το βαλιτσάκι Καλλιτεχνικών, με όλες τις νερό-κηρό-λαδομπογιές που θα χρειαστούν και φέτος..
Κρεμάσαμε τον ολοκαίνουριο λευκό πίνακα για σημειώσεις, και στήσαμε τις νέες σχολικές τσάντες, ετοιμοπόλεμους φρουρούς, στο πλάι του γραφείου τους.
Βουρ σε νέες γνώσεις φέτος πάλι!!

Θα ζωγραφίσουμε, θα μάθουμε Ιστορία για μάχες και συνομωσίες, θα διαβάσουμε λογοτεχνίες, θα ταξιδέψουμε στ' αρχαία, θα αναλύσουμε αναλύσεις, θα διασπάσουμε τα άτομα, θα ενώσουμε στοιχεία στην χημεία και θα προβληματιστούμε σε σύνθετες εξισώσεις επιπέδου ΜΙΤ (έτσι φαντάζουν νομίζω τα μαθηματικά σε κάθε γονιό!).
Θα εμπνευστούμε, θα εκπαιδευτούμε, θα δημιουργήσουμε, θα αγχωθούμε, θα μας περάσει, θα ξανασυνεχίσουμε!

Για εκείνους που δεν έχουν ακόμα παιδιά, αυτά φαντάζουν ..'των-βαρετών-ιστορίες-πόσο-μακριά-στο-μέλλον'..

Για εκείνους που μεγάλωσαν πια αρκετά τα παιδιά τους, αυτά ακούγονται σαν ..γλυκές, παλιές ιστορίες, τίγκα στα κλισέ, που ξανα-ματά-επιβεβαιώθηκαν και για εκείνους, όπως και για τόσες άλλες γενιές πριν από αυτούς.

Κι έπειτα είμαστε κι εμείς που το ζούμε.. Που υπάρχουν φορές να μοιάζει ότι ο χρόνος έχει σταματήσει στα ίδια (ρουτίνα-σχολείο-δουλειά-σπίτι-διαβάσματα-εξωσχολικά-σπίτι-φτου-κι-απ-την-αρχή).
Που τα απογεύματα στο σπίτι θα μετριούνται με ..τα μαθήματα --και στο τι υπολείπεται ακόμα για διάβασμα για την επόμενη μέρα σχολείου.


Μα είναι κι εκείνες, οι άλλες, που ο χρόνος μοιάζει να γλιστράει μέσα από τα χέρια μας, σαν την άμμο στην κλεψύδρα..

Τελικά το πόσο μεγάλωσαν δεν μετριέται με τα κεράκια στην τούρτα.. Οχι..

Το βλέπεις στις επιγραφές της 'τάξης' των βιβλίων τους και στο μέγεθος των ρούχων την ώρα του σιδερώματος.
Το μπλουζάκι που κάποτε έστρωνα ίσιο κι έφτανε στο πλάτος της σιδερώστρας, τώρα την ξεπερνάει και στο φάρδος του..
Το μικρό ζουζούνι που έβλεπες να σηκώνεται στις μύτες των ποδιών

για να φτάσει την βρύση να βάλει νερό στο ποτήρι, τώρα ξεπερνάει το ύψος του πάσου.. Και το ψηλό αγοράκι -που ήταν απλά ένα ψηλό αγοράκι, τώρα με περνάει σε ύψος --και μάλλον έχει ήδη περάσει και τον πατέρα του..

Κινούνται στους χώρους του σπιτιού, και ξαφνικά το σπίτι ..μίκρυνε..

Και φυσικά είναι πολύ μεγάλος πια ο ..μεγάλος, για να τον συνοδεύσω στον αγιασμό...

Ας είναι.. θα πάω το μικρό πριγκηπάκι.
Καλή αρχή να έχουν και φώτιση να τα πάνε καλά! :)


Βουτάω γι' αγκαλίτσες, τώρα που κοιμούνται. 
Τα κατσιάζω, τα φιλάω, τα χαζεύω κι αναρωτιέμαι..

Αλήθεια, πόσο λίγα 'παιδικά' χρόνια και πόσοι ..'αγιασμοί' μου/τους απομένουν ακόμα;