Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019

πόσα κεράκια να βάλω πιτσικόκε;





Σαν σήμερα, ένα πρωινό μιας Πέμπτης, βγήκαμε από το σπίτι με μια βαλιτσούλα γεμάτη με τα πιο όμορφα συναισθήματα, ελπίδες και αγωνίες.
Σαν σήμερα, εκείνο το πρωινό της Πέμπτης, ήρθες στην οικογένειά μας, μια μερίδα ανθρωπάκι και μας κοιτούσες όλους με μάτια διάπλατα.
Ήσουν μπεμπάκι, πιτσικόκι, ο βενιαμινάκος μας.
Το copy-paste του αδερφού σου (ειδικά στις ζαβολιές).


Οι καιροί πέρασαν κι εσύ μεγάλωνες..
Κι έφτασες τώρα να τελειώνεις το δημοτικό. Και να 'χεις γίνει ολόκληρο αγοράκι.
Είσαι ζουζούνος, πεισματάρης κι αγκαλίτσας.
Είσαι έξυπνος, τολμηρός κι έξω καρδιά. Πονόψυχος και γενναιόδωρος.
Είσαι εκείνος, που μόλις στα τρία σου, έτρεξες να 'υπερασπιστείς' το ποδήλατο του αδερφού σου, όταν ένα άλλο παιδάκι που έπαιζε εκεί κοντά το ζήλεψε και πήγε να κάνει λίγο..
Είσαι εκείνος που, σε επιστροφή από διακοπές μας, πλησίασες μόνος σου την κυρία που ζητιάνευε κι από το καινούργιο σου πορτοφολάκι ('δώρο' από κάποιο καλοκαιρινό πανηγύρι), έβγαλες το πιο ακριβό χαρτονόμισμα που είχες χαρτζηλίκι από συγγενείς και της το πρόσφερες.
Κι όταν εκείνη διστάζοντας σου είπε 'να ρωτήσεις πρώτα τον μπαμπά σου;' που στεκόταν μόλις παραδίπλα, εσύ απάντησες κοφτά 'δικά μου είναι, εγώ στα δίνω'..
Είσαι εκείνος που θα σταθεί και θα βοηθήσει όποιον συμμαθητή σου χρειαστεί κάτι..
Όμως δεν χαρίζεσαι εύκολα. Γιατί είσαι και σκληρό αντράκι.

Και τώρα έκλεισες τα 11..


Η ευχή μου είναι απλή..
Να έχεις την καλύτερη ζωή που μπορείς να φανταστείς,
Ν'αγαπήσεις, να γελάσεις, αλλά και να κλάψεις όταν θες..
Να παίξεις τόσο δυνατά όσο θα δουλέψεις.
Κι όταν κοιμάσαι, τα όνειρά σου να σε κάνουν να χαμογελάς..
Και να μην ξεχνάς ποτέ ποτέ-ποτέ-ποτέ-ποτέ-ποτέ πόσο απέραντα σε αγαπάμε!

Η μαμίτσα σου.



14 σχόλια:

  1. Αχ αυτό το κουτί με τις μπλε-γαλάζιες-λευκές αναμνήσεις! Το ανοίγεις κι ένας ήλιος φωτίζει την ψυχή σου και γυρίζει ο νους στα χρόνια που ευλογήθηκες κι άκουσες εκείνη την πρώτη φορά το κλάμα που έσμιξε με τα δικά σου δάκρυα και μια μικρή ψιθυριστή φωνούλα στο μυαλό σου.
    - Να χαίρεσαι, είναι πολύυυ μακρύς ο δρόμος που θα περπατήσετε μαζί γεμάτος γνώσεις και εμπειρίες, χαρές μα και μουτζούρες.
    Κι όταν φτάσεις στα χρόνια μου (με το καλό) θα λες, πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια και τι όμορφες που ήταν ακόμη και οι μουτζούρες.
    Κάτι τέτοιες μέρες που θα ανοίγεις το κουτάκι θα ξεχύνεται εκείνη η μυρωδιά απ’ την πρώτη αγκαλιά του ήλιου που κράτησες στα χέρια σου και θα διαπιστώνεις πως μέρα τη μέρα το μικρό σου με τις δικές του φτερούγες όλο και πιο ψηλά πετά και ξεμακραίνει, μα πάντα βρίσκει το δρόμο να γυρίσει στη φωλιά του.
    Κι αυτό θα σε κάνει περήφανη, θα καμαρώνεις…..θα δεις!
    Άντε κουράγιο, είστε ακόμη στην αρχή των σκαλοπατιών. Εύχομαι όμορφη να είναι η ανάβαση.
    Με πολύ συγκίνηση και πολλές-πολλές ευχές!
    Καλημέρα Σμαράγδα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ..'κι ένας ήλιος φωτίζει την ψυχή σου και γυρίζει ο νους στα χρόνια που ευλογήθηκες'
      ..
      Πόσο με συγκίνησαν τα λόγια σου.. (μη κοιτάς που ξεχώρισα πρώτα αυτά..)

      ..Δεν με νοιάζει που είναι μακρύς ο δρόμος μας. Ευτυχώς, γιατί κάποιες στιγμές, όταν κοιτάζω πίσω να δω αυτόν που διανύσαμε, μου μοιάζει σαν γρήγορα να τον περάσαμε..
      Ανυπομονώ να τον περπατήσουμε μαζί, σιγά-σιγά, να ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια βήμα-βήμα.
      Ακριβώς επειδή θα έχω έναν ήλιο να φωτίζει την ψυχή μου, κι ας κάνει και 'μουτζουρίτσες'...

      Τις πήρα τις ευχές σου Αννίκα μου, και τις έκανα αμέτρητα φιλούδια..

      Καλό σου βράδυ:)

      Διαγραφή
  2. Oυφφφ!!!
    Να καταπιώ τα δάκρυά μου, και να σταθώ στο ύψος της περίστασης. Να ευχηθώ με όλη μου την καρδιά στο μικρό σου άγγελο να ζήσει, να τα εκατοστήσει τα χρόνια του με υγεία και όλα τα καλά του κόσμου στα πόδια του!!!
    "Τα παιδιά μας δεν είναι παιδιά μας, είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη Ζωή!" έγραψε ο Χαλίλ Γκιμπράν και πόσο δίκιο είχε.
    Να έχει πάντα απλωμένα τα φτερά που του δίνετε και να πετάει σε όλα τα ύψη χωρίς να φοβάται τίποτα.
    Θα έχει προστατευτικό δίχτυ την ατέλειωτη αγάπη όλων σας.
    Να το χαίρεσαι και να το καμαρώνεις Σμαραγδούλα μου :)
    Σας φιλώ και τους δυο πεντάγλυκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ουφ εσύ, ουφ κι εγώ!
      ..πάλι σκουπιδάκι στα μάτια βρε Μαρία μου!..

      Τέτοια δάκρυα ζεσταίνουν πιο πολύ την ευχή που δίνεις και την αγκαλιά που μοιράζεσαι.
      Κι εγώ αυτό πήρα από σένα τώρα: την πιο τρυφερή και μεγάλη αγκαλιά!

      Τα φιλιά σου εμοιράσθηκαν -να ξέρεις! :)
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  3. Πόσο γλυκό, πόσο ανθρώπινο!
    Σμαράγδα μου, να τον χαίρεστε! Ευχές με την καρδιά μου με έντονη συγκίνηση. Τα στερνοπαίδια μας έχουν και αυτά κάτι το ιδιαίτερο. Παίρνουν κάποιες πιο τρυφερές ματιές μας. Και για μας παραμένουν πάντα μικρά, μωρά.
    Έτσι μένουν στη ζωή μας.
    Με πήγες σε πολλές αναμνήσεις καλή μου φίλη και σε ευχαριστώ πολύ για αυτό. Με γέμισες ομορφιά.
    Χρόνια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιάννη μου..
      Οσο κι αν προσπαθούμε να μην ξεχωρίζουμε παιδιά, τελικά για το κάθε ένα έχουμε μιαν άλλη, διαφορετική αδυναμία..
      Κι όσο καμαρώνουμε για τον μεγάλο μας (που είναι ο πρίγκηπάς μας, και πόσα άλλα 'μας'), τόσο κι ο μικρός μας είναι το ζουζούνι μας, το πιτσικόκι μας -και παραμένει πάντα ο μικρούλης μας..

      Χαίρομαι που σε ταξίδεψα σε όμορφες αναμνήσεις Γιάννη...
      Ετσι. Τις ξεσκονίζουμε λίγο, παίρνουμε λίγο από το φως τους, και τις ξανακρύβουμε καλά στην ψυχή μας μέχρι να τις ξαναθυμηθούμε.. ε;..

      Να είσαι πάντα καλά
      :)

      Διαγραφή
  4. Να το χαίρεσαι το πιτσικόκι σου, Σμαραγδούλα μου και θα δεις πως όσο και αν μεγαλώσει θα είναι πάντα το πιτσικόκι σου/σας!
    Με δάκρυα συγκίνησης διάβασα και τα σχόλια των φίλων σου και ανακουφίστηκα που είδα πως δεν είμαι η μόνη που την αγγίζουν τα αληθινά λόγια αγάπης!
    Ευχές καρδιάς να τον συνοδεύουν για όλη του ζωή και να είναι έτσι πάντα υγιής και φωτεινός!
    ΑΦιλάκια σε όλη την οικογένεια του πιτσικόκου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αιναφετς την πολλή καλησπέρα μου..
      Να σου πω την αλήθεια, χάρηκα κι εγώ που τελικά δεν είμαι η μόνη που συγκινούμαι με αφορμή τέτοιες στιγμές..
      Κι ακόμα πιο πολύ με τιμούν τα σχόλια ολονών σας, και η αγάπη που μου δώσατε, και οι ευχές σας..

      Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου -θα τις φυλάξω με αγάπη..

      Αφιλούδια Ανταποδίδω και για την δική σου!
      :)

      Διαγραφή
  5. Τι όμορφο κείμενο!
    Πόσο τρυφερό!
    Να τον χαίρεστε και να τον δείτε όπως εκείνος επιθυμεί!
    Και να είναι παντα καλά, τυχερός κι ευτυχισμένος!
    Σε λίγο ξημερώνει Οκτώβριος.
    Καλό μήνα Σμαραγδούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την Αρτίστα!
      Ευχαριστώ από καρδιάς για τις ευχές σου.

      Χμμ, ξημερώνει Οκτώβρης -και ξαφνικά η λέξη φθινόπωρο απέκτησε άλλη ζεστασιά..
      Καλό μήνα να έχεις κι εσύ -νέα ξεκινήματα, είπαμε, μόνο με όμορφες στιγμές! ;)

      Με αγάπη

      Διαγραφή
  6. ε ρε κλάμα που θα είχα κάνει αν ήμουν στην σκηνή μπροστά με το πορτοφολάκι.
    Είμαι περήφανη πολύ όταν οι φίλες μου έχουν τέτοια διαμάντια :)
    Να τον χαιρόμαστε λοιπόν με όλες τις ευχές του κόσμου.
    Φαντάζεσαι Σμαραγδούλα μου όταν θα τον παντρεύεις ? Δεν έχω και καμιά ανιψιά στη ηλικία του χαχαχαχα
    Να ναι γερός και δυνατός, ρίξε του στα κρυφά δυο σκέψεις και από μένα περιτυλιγμένες σε ένα φιλί
    Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εε ρε κλάμα να δεις που έκανα εγώ που ήμουν μπροστά στη σκηνή με το πορτοφολάκι..

      Από μακριά τους έβλεπα: τον πιτσικόκο να μιλάει με την κυρία και το έτερον ήμισυ να κοντοστέκεται τρία-τέσσερα βήματα παραπέρα. Και τον μικρό να δίνει ένα χαρτονόμισμα που έμοιαζε με 20ευρο.. Πάω πιο κοντά τους, ήδη ο μικρός ερχόταν προς το μέρος μας 'Τι λεφτάκια έδωσες αγάπη μου; το 5ευρο που είχες;'
      - Όχι, μου λέει, αυτό το έχω ακόμα, το 20ευρο έδωσα.
      ..
      (από μέσα μου ένα μικρό, πρώτο σοκ --γιατί οκ. κι εμάς δεν μας περισσεύουν, κι εκείνος γνωρίζει και την αξία τους -όσο να 'ναι με αυτό το χαρτζηλικάκι αγόρασε το πορτοφόλι-μπανάνα που ήθελε τόσο).
      Αυτό ήταν..
      Δεν ήταν μόνο η γενναιοδωρία του ή ο τρόπος του που με ξάφνιασε (ούτε να κοντοσταθεί, ούτε να μας ρωτήσει, ούτε να 'ψαρώσει' μετά, τίποτα), ήταν όλα μαζί..
      Γιατί ναι, είχε δίκιο. Σε εκείνη, είχαν πολύ μεγαλύτερη αξία απ' ό,τι σε ένα δικό μας πορτοφόλι..
      Μα νομίζω ότι πιο πολύ εκείνη την στιγμή με συγκίνησε το πόσο πολύ μου θύμισε τον πατέρα μου -που είχαμε χάσει πρόσφατα τότε (του πήρε το όνομα, του πήρε και τις χάρες..)

      Του έκανα μια σφιχτή αγκαλιά και τους άφησα να προχωρήσουν μπροστά.
      Λόγια ούτως ή άλλως δεν είχα να πω.. Απλά έμεινα πιο πίσω να κλάψω με την ησυχία μου....

      Να τον παντρεύω;;! Πολύ το έτρεξες κι εσύ βρε κορίτσι! Εχω να κλάψω ως τότε ακόμα! ουουουυ, πολλές φορές!

      Δεκτές με αγάπη οι ευχούλες σου -και τρέχω βουρ να του σκάσω ένα φιλί!

      Φιλούδια στην φθινοπωρινή Μορεάλη σου!

      Διαγραφή