Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2019

απόδραση σαν παραμύθι..




Ήταν μια εκδρομή του Σαββατοκύριακου.. 
Μια οικογενειακή απόδραση από την πόλη για λίγο έξτρα οξυγόνο και λίγη παραπάνω παρέα μεταξύ μας.
Που έτσι, έμελλε να μας εκπλήξει όλους..




Ταξίδι, κάπου εκεί ανάμεσα στα βουνά, σε μικρό, φιδίσιο δρόμο, που ξετυλιγόταν μπροστά μας στροφούλα-στροφούλα, ενώ στ'ανοιχτά απέναντί μας απλώνονταν πολύχρωμες πεδιάδες, αγροτοχώραφα τετράγωνα σαν παζλ έτοιμα να παίξεις,
ή πυκνοπράσινες βουνοπλαγιές, με έλατα, καρυδιές, σφενδάμια, βελανιδιές..
Όπου κι αν κοιτούσαμε, η φύση μια πολύχρωμη παλέττα: πράσινες αποχρώσεις όλων των λογιών, φθινοπωρινά χρυσαφένια, φανταχτερά πορτοκαλί.

Ο προορισμός συγκεκριμένος: Φενεός, Λίμνη Δόξας. Εκεί στο μικρό, γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου.
Σαν ακουμπισμένο με ευλάβεια, στην άκρη ενός λεπτού ακρωτηριού, στο κέντρο μιας μαγικής λίμνης, προστατευμένο από άρχοντες-βουνά..


Ετσι έμοιαζε όταν φτάσαμε.. Σχεδόν μαγικό, απόλυτα μυστηριακό..
Αρχικά κρυμμένο κάτω από ένα παχύ, αδιάφανο πέπλο νεφών που σκέπαζε όλη την λίμνη.. 

Μα σιγά-σιγά τα σύννεφα σηκώνονταν, μόνο και μόνο για να αποκαλύψουν τις κιτρινοκόκκινες ακτογραμμές της λίμνης..
Και μετά να αιωρούνται εκεί.
Σαν σύντροφος μακρινός, αέρινος που αποπνέει γαλήνη και σέβας σ'ένα τέτοιο τόπο.
Και πιο μετά ν'αποχωρούν, ως φίλος αλλοτινός, και να αφήνουν να θαυμάσεις όλη την ομορφιά του τοπίου..





Πήραμε μαζί μας όση πιο πολλή μαγεία μπορούσαμε να κρύψουμε στην ψυχή μας.
Πλατσουρίσαμε λίγο στα βότσαλα, ανακαλύψαμε μικροσκοπικά μανιτάρια και κλέψαμε μερικά πλατανόφυλλα..
Κι όταν γυρίσαμε, μείναμε όλοι για κάμποσο ακόμα, κρυμμένοι στ' όνειρο..









Ήταν μέρες που σκεφτόμασταν αυτή την εκδρομή.
Δεν κάναμε συγκεκριμένα σχέδια, απλά λέγαμε πόσο θα θέλαμε να πάμε. Όλα εξαρτιόνταν απο τον καιρό, τα διαβάσματά τους, την παρέα που θα βρίσκαμε να πάμε 'τσούρμο', το αν θα βόλευε Σάββατο ή Κυριακή..
Το Σάββατο τελικά ξυπνήσαμε κάπως αργούτσικα, νωχελικά, με διάθεση ρέκλας, ξεκούρασης και χουχουλιάσματος..
Κι εκεί που ψηνόταν ο πρώτος καφές της μέρας, κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, έπεσε το ερώτημα των πιτσικόκων: 'Τελικά, τι θα κάνουμε σήμερα;'
Αυτό ήταν. Δεν θέλαμε πολύ. Κοιταχτήκαμε κι επιβεβαιώσαμε.
'Τσούρμο, ντυνόμαστε και φεύγουμε!'
Ντυθήκαμε, κάναμε μερικά σαντουιτσάκια για αυτοκινητο-κολατσιό, μισοήπιαμε τον καφέ και βουρ!


Η εκδρομούλα, μακρινή, μα ο προορισμός δεν θα άλλαζε, παρά το ..καθυστερημένο ξεκίνημα. Τι μας ένοιαζε; Δική μας όλη η μέρα!
Είχαμε χρόνια να πάμε, και μόνο για εκεί θα ξεκινούσαμε αυτή τη φορά.


Και ναι. Είχαμε δίκιο. Ήταν ίσως από τις πιο όμορφες, μονοήμερες αποδράσεις που έχουμε κάνει..

Η φύση, με σύμμαχο τον καιρό, μας μάγεψαν όσο τίποτε άλλο..
Σαν ένας κόσμος μυστηρίου, σαν όνειρο..


Εις το επανειδείν..


15 σχόλια:

  1. Πω πω! Τέλεια εκδρομή!
    Είχα πάει παλαιότερα εκεί και ήταν σχεδόν απόκοσμα, γιατί ήταν χειμώνας και είχε και λίγη ομίχλη και μετά θυμάμαι συνεχίσαμε και πήγαμε και στα Τρίκαλα Κορινθίας για τον απογευματινό καφέ!
    Και καρυδόπιτα εννοείται!
    Πολύ χαίρομαι για σένα και για το τσούρμο!
    Να κάνετε τέτοιες αποδράσεις όσο πιο συχνά μπορείτε, εύχομαι! Καλη εβδομάδα Σμαραγδούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρτίστα μου, η πιο όμορφη έκπληξη για μένα ήταν το πόσο το ευχαριστήθηκαν τα πιτσικόκια!
      Εχουν μεγαλώσει γαρ, και συνήθως τέτοιες εκδρομές τις σνομπάρουν αρκετά.. Αλλά το πόσο το χάρηκαν κι εκείνοι!!

      Καρυδόπιτα! Πώς μας ξέφυγε! (δεν πειράζει. Στην λίστα για την επόμενη εξόρμηση!)

      Να 'σαι καλά!
      Καλό σου βράδυ Μοναδική Αρτίστα :)

      Διαγραφή
  2. Απομεσήμερο στις όχθες τις λίμνης, αντανακλάσεις χρυσαφένιες, αέναος χορός των χρωμάτων που σκορπίζει τα κίτρινα φύλλα.
    Ταξιδιώτες της αγάπης, μύστες μιας πανάρχαιας ομορφιάς.
    Κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι, αδειάζει ο νους, γεμίζει η ψυχή γαλήνη, αλώβητη απ’ την περιπέτεια της διαδρομής. Πόσο πολύτιμες στιγμές!
    Μέσα απ' την τρυφεράδα της γραφής σου κεντημένη με εικόνες, μας πήρες μαζί σου στην πιο όμορφη διαδρομή.
    Να είσαι καλά Σμαραγδούλα μου!

    εκεί στο μοναστήρι του Αη-Γιώργη φάγαμε το πιο νόστιμο γλυκό τριαντάφυλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωω.. μα τι ωραία που τα γράφεις!!
      Ετσι, έτσι ακριβώς ήταν!!
      Αννίκα μου, ένα ταπεινό ευχαριστώ για το πιο ποιητικό σχόλιο!

      Χμ.. γλυκό τριαντάφυλλο είπες, ε; Το πιο νόστιμο είπες, ε; Οκ., την επόμενη φορά!
      ;)

      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  3. Σμαραγδούλα, αγαπητή φίλη,
    στην κατάσταση που είμαι, ειλικρινά δεν μπορώ να την διαχειριστώ αυτήν την ομορφιά. Όχι! Μπορεί να σου φανεί παράξενο, ιδιόρρυθμο, "ανάποδο" αλλά ναι! Στα πλαίσια μιας μαυρίλας που αγκαλιάζει τη σκέψη, κάθε τι όμορφο που δεν μπορείς να ζήσεις, φαντάζει βουρδουλιά στη γυμνή πλάτη.
    Πόσο μαγικό, πόσο υπέροχο.
    Την καλησπέρα μου και καλή σου βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ..αμάν, κατάλαβα.....
      Σε πέτυχα σε φάση 'καλά-βρε-Σμαράγδα-στρίψε-κι-άλλο-το-μαχαίρι-στην-πληγή'...
      ..Τι να πω;..
      Η αλήθεια είναι πως κι εμείς είχαμε μια κάπως περίεργη εβδομάδα πριν, αλλά εντάξει, όχι κάτι σε τόσο 'μαύρο' που περιγράφεις εσύ..
      Πάντως κοίτα, αυτό το 'καβαλάω-το-αυτοκίνητο-και-φεύγω' έχει κάτι από γιατρικό..
      Μήπως να πάρεις κι εσύ το αυτοκίνητο και να ξεκινήσεις για 'όπου σε βγάλει ο δρόμος';;..
      (για σκέψου το) ;)

      Σου στέλνω τις πιο θετικές μου σκέψεις (ανεμομαζώματα από το Σ/Κ) και το πιο πλατύ μου χαμόγελο, έτσι για να αναθαρρέψεις λίγο!
      Καλή εξέλιξη να έχουν όσα σε ταλαιπωρούν..

      Και μην ξεχνάς, η ζωή είναι ωραία! Το είπε κι ο Μπενίνι!
      ;)

      με αγάπη, Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ Σμαράγδα μου πάντα για τη θετική σου αύρα αλλά και την καρδιά σου που λάμπει. Ελπίζω να περάσει, διάθεση είναι αλλά συνάμα και διαπίστωση.
      Η φάση "παίρνω κάτι και φεύγω" είναι καλή ιδέα, προσφέρει μια πρόσκαιρη ανάσα και αλλαγή παραστάσεων. Αλλά δεν θεραπεύει πάντα.
      Θα δούμε Σμαράγδα μου, θα δούμε.
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  4. To κατάλαβα μέχρι και εγώ πόσο πολύ έλαμψε το μέσα σου με αυτή την εκδρομή!
    Οι μονοήμερες για να πετύχουν μάλλον στο ξαφνικό του πρωινού καφέ πρέπει να στηθούν τελικά. Φυσικά είναι και το φθινόπωρο ωωω ναι βοηθά και αυτό στην επιτυχία μια μονοήμερης.
    Μα την μεγαλύτερη μαγεία την ένιωσα στη ματιά της επιβεβαίωσης χαχαχα
    Αυτές οι ματιές προσωπικά με τρελαίνουν ως διάλογοι ολόκληρου βιβλίου και βάλε... !!!
    Φωτόγραφίες τέλειες
    αλλά και το ρομαντικό σου βγήκε έντονο στην περιγραφή ... μμμμ μου άρεσε σου λέω :)
    Φιλί !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την πολλή καλησπέρα μου ξανθιά θεά :)

      Να ταξίδευα στην Μορεάλη σου, να σ'έκανα αγκαλιά, να σου πω κρυφά, πόσο με νιώθεις (πως λέμε 'see right through me', γιατί αυτό είναι που εννοώ καλύτερα)...
      Αλλά, έτσι είναι οι θεές! Καταλαβαίνουν πολλά, απ΄τα λίγα.. :)

      Στέλνω φθινοπωρινά κι ηλιόλουστα (όταν ήταν μέρα!) φιλούδια!!
      :D

      Διαγραφή
  5. Απαντήσεις
    1. Ηταν πολύ όμορφα, όντως!
      Αν δεν έχεις ήδη πάει -κι αν είσαι ..σε ακτίνα βολής- προτείνω ανεπιφύλακτα, να πας!

      Καλό σου βράδυ!
      :)

      Διαγραφή
  6. Το σημαντικό σε όλο αυτό, δεν είναι τόσο η μαμά, αλλά τα πιτσικόκια και μπράβο σου, Σμαραγδούλα μου, που κατάφερες να μεταδώσεις στους εφήβους την αίσθηση και μαγεία της επι-κοινωνίας με την φύση!

    ΑΦιλάκια γλυκά σε όλη την οικογένεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλή Καλησπέρα Άιναφέτς μου!
      Ναι, όντως, αυτό με χαροποίησε όσο τίποτα!

      Να σου πω την αλήθεια, έχω κάνει αγώνα να μην ασχολούνται με κινητά ακόμα και στην διαδρομή, όση μακρινή κι αν είναι (άλλωστε, το ελληνικό τοπίο εναλλάσσεται πολύ και συχνά).

      Ακόμα πιστεύω κάτι μπορούμε να μεταδώσουμε.. για όσο λίγο προλαβαίνουμε ακόμα :))

      την πιο γλυκιά καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  7. Είμαι από εκείνους που κάθε καλοκαίρι σκέφτομαι το φθινόπωρο που πέρασε και λέω από μέσα μου -πάλι δεν τα κατάφερα να πάω. Το χαζεύω μόνο στις φωτογραφίες. Και ναι, είναι βγαλμένος από παραμύθι αυτός ο τόπος.
    Με πήρες νοερά μαζί σου και μ' έκανες να ορκιστώ αυτή τη φορά να μην το χάσω με τίποτα.
    Οι περιγραφές σου με ξεσήκωσαν. Άλλωστε πάντα γράφεις σαν οπαδός του ιμπρεσιονισμού. Ναι..ναι. Μας μεταφέρεις με τόσο ωραίες λέξεις τις δικές σου εντυπώσεις!
    Σ'ευχαριστώ πολύ Σμαραγδούλα μου.
    Πέρασα μαζί σας υπέροχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να πας Μαρία μου, να πας!
      Φθινόπωρο, χειμώνα, άνοιξη, όποτε μπορείς να πας. Γιατί κάθε εποχή, (και εκεί) χαρίζει την δική της, μοναδική ομορφιά!

      Χαίρομαι που σε ξεσήκωσα με τις περιγραφές μου (σωστά, είναι και οι ιμπρεσιονιστές που μας εμπνέουν άλλωστε!) :)

      Να πας λοιπόν! Και να μας μεταφέρεις εσύ μετά τις δικές σου εντυπώσεις, με τον δικό σου, μαγικό τρόπο!...

      Καλό σου βράδυ :)

      Διαγραφή