στον μικρόκοσμο του μπαλκονιού

Αλκυονίδες μέρες κι ένα Κυριακάτικο πρωινό που μοιάζει με άνοιξη..

Εδώ, στο ηλιόλουστο μπαλκόνι απολαμβάνοντας τον απολαυστικό καφέ -στην Κυριακάτικη φλυτζάνα, παρακαλώ.
Στον μικρόκοσμο του μπαλκονιού, φτάνει αχνή η μουσική από το ράδιο του σαλονιού, ο καφές μοιάζει να ζεσταίνει την ψυχή κι ένα τιτίβισμα θυμίζει ξέγνοιαστες στιγμές.

Γλυκιά ηρεμία του μυαλού, προτού προλάβει να καταπλακωθεί από έγνοιες, σκέψεις και σχέδια για τις υποχρεώσεις της μέρας.
Πόσα τα ονειροπόλα ταξίδια του μυαλού....
Από εκείνες τις στιγμές που ξεδιπλώνουν ομορφιά μέσα από τα πιο απλά, τα πιο λίγα...

.....

Ομιλίες από μέσα που απλώνονται κι έξω.. 

Μπερδεμένη φασαρία της φαμίλιας... χαοτικοί ήχοι από ποδοβολητά και αυτοκινητάκια που τρέχουν και συγκρούονται με ντρίφτ στο πάτωμα του σαλονιού, κυριακάτικοι χαιρετισμοί της γειτονιάς, σκυλάκια που σεργιανίζουν γαβγίζοντας....
Κάθε ήχος μια ιστορία μοναχός του.

Τόσο διήρκησε η γαλήνη κι η ησυχία του πρωινού μου.. Μόλις μερικά λεπτά.... Ας είναι.
Πάω να συμβάλλω στο πρωινό που ετοιμάζει το έτερον ήμισυ, να ανακατευτώ στα ντριφτ, να χαζέψω μαζί με την φαμίλια..

Καλή κι ηλιόλουστη Κυριακή!