ο θρύλος λέει..

Με νέο, λίγο αλλαγμένο look, και σε καλοκαιρινό ακόμα mood, ήθελα από μέρες να μοιραστώ μαζί σας ένα, παλιό μεν, αγαπημένο δε, κομμάτι.

Με μουσική που 'ντύνει' το πάθος, τον έρωτα, την ζήλεια, την αφοσίωση, την παντοτινή προσμονή, μια ιστορία αγάπης, ένας θρύλος της θάλασσας, από εκείνους που σε κάνουν να ταξιδεύεις νοερά στα βάθη της..

The sun has not come out yet
and Ana and Miguel
are already on fire.
She's on him,
a man and a woman
making a jumble of their bed.

And the sea - that is mad about Ana -
prefers not to look;
jealousy does not spare
neither the water, nor the seaweed, nor the salt.

By dawn
Miguel is already
in his boat
"Kiss me my love,"
he says, "and stand still on the beach
awaiting my return."

The sea murmurs in its language,
"Wretched fisherman!,
do say goodbye to her.
I don't want to share her heart."
 
And she cries and cries and cries for him.
She stands on the beach
waiting and waiting and waiting for Miguel.

Some say in the village
that that white rock is Ana.
She still waits on the beach
her body covered with salt and corals.

"Don't wait any longer, stone girl.
Miguel will not return.
The sea took him prisoner
because he did not want to let him have his woman."

And she cries and cries and cries for him.
She stands on the beach
waiting and waiting and waiting for Miguel.

Some people even say
that when there is a storm
it is Miguel who stirs the waves
fighting to death against the sea.

And she cries and cries and cries for him.
She stands on the beach
waiting and waiting and waiting for Miguel.

*******

Ο ήλιος δεν έχει βγει ακόμα
και η Ana και Miguel έχουν ήδη πάρει φωτιά.
Είναι μαζί του,

ένας άνδρας και μια γυναίκα κάνοντας έρωτα. 

  

Και η θάλασσα - που είναι τρελή για την Ana - προτιμά να μην κοιτάζει.
H ζήλια δεν χαρίζεται ούτε στο νερό, ούτε στα φύκια, ούτε στο αλάτι.

   

Από την αυγή ο Miguel είναι ήδη στην βάρκα του
"Φίλα με αγάπη μου," λέει,
"Να στέκεσαι στην παραλία περιμένοντας την επιστροφή μου. "  

Κι η θάλασσα μουρμουρίζει στη γλώσσα της,

"Παλιό-ψαρά! Πες της αντίο!. Δεν θέλω να μοιραστώ την καρδιά της. "  

Και δακρύζει και δακρύζει και δακρύζει γι 'αυτόν.
Μένει πάντα στην παραλία περιμένοντας και περιμένοντας τον Miguel.  

Κάποιοι λένε στο χωριό ότι αυτός ο λευκός βράχος είναι Ana.
Εξακολουθεί να περιμένει στην παραλία
το σώμα της καλυμμένο με αλάτι και κοράλλια. 

"Μην περιμένεις άλλο, πέτρινο κορίτσι.
Ο Miguel δεν θα επιστρέψει.
Η θάλασσα τον πήρε φυλακισμένο 

γιατί δεν ήθελε να τον αφήσει να έχει τη γυναίκα του."  

Και δακρύζει και δακρύζει και δακρύζει γι 'αυτόν.

Μένει πάντα στην παραλία περιμένοντας και περιμένοντας τον Miguel.  

Μερικοί άνθρωποι λένε ακόμη ότι όταν υπάρχει καταιγίδα
είναι ο Miguel που ανταρεύει  τα κύματα 

πολεμώντας μέχρι θανάτου με την θάλασσα.   

Και δακρύζει και δακρύζει και δακρύζει γι 'αυτόν.

Μένει πάντα στην παραλία περιμένοντας και περιμένοντας τον Miguel…