Νέα Χρονιά. Ένα χρόνο μεγαλύτεροι, ένα χρόνο πιο όμορφοι..

 

Ήταν με δυνατές μουσικές, μυρωδάτες γεύσεις, κροταλίσματα των πιρουνιών και  με κουβέντες γύρω από το μακρύ-στρωμένο πλουσιοπάροχο, πρωτοχρονιάτικο οικογενειακό τραπέζι που αποχαιρετούσαμε το 2023.
Αντίστροφη μέτρηση όταν ήρθε η ώρα και σφιχτές αγκαλιές κι ευχές για το ολοκαίνουριο νέο έτος που υποδεχτήκαμε με φωνές και τραγούδια.

Κι ήρθε και η ώρα της μεγαλόπρεπης βασιλόπιτας. 

Φτιαγμένη και στολισμένη με ό,τι τέχνη και χάρη μπόρεσα να επιστρατεύσω ήδη από την προηγούμενη μέρα.
- Φλουρί, βάλαμε;
- Ε, πώς; Δεν βάλαμε; Φυσικά!
Χαραγματιά-χαραγματιά, κομμάτι-κομμάτι, 20 ερευνητικά βλέμματα αποζητούσαν το τυχερό φλουρί. 
- Να, να, αυτό είν..... Μπααα, λάθος!
- Το βρήκαμε τελικά ρε παιδιά;
- Α, να το! Στα δύο τελευταία κομμάτια μαζί!! 
Το φλουρί 'κέρδιζε' ένα συμβολικό δωράκι, έτσι για το καλό, ως είθισται..

Γλυκά; Γλυκάαα;...
Ουουουυυ!... Μελομακάρονα, κουραμπιέδες, ροξάκια, κανταϊφάκια, εκμέκ, τούρτα, κορμός!..

Τα τσουγκρίσματα για τη νέα χρονιά συνόδευσαν εγκάρδιες ευχές, ανταλλαγή δώρων, δυνατή μουσική και χοροί.. 

Ενα από τα δώρα που φέτος χάρισα, το ξεχωρίζω ιδιαίτερα.. Ήταν ένας κύβος, όπου μπορούσες να βάλεις φωτογραφία σε κάθε πλευρά του. Και αυτός μπορούσε να 'σταθεί' σε μία μίνι-βασούλα σε μία απο τις κορυφές του και να περιστρέφεται.
Εβαλα φωτογραφίες λοιπόν των ..μικρών μου (είπαμε, μεγάλων πια!) και το πρόσφερα στην μητέρα μου (η οποία, να αναφέρω, καημό το έχει πια που με τις ψηφιακές φωτογραφίες δεν τις έχει σε ..χαρτί).
Μόλις το άνοιξε και το είδε, έλαμψε το πρόσωπό της! Τ' αγκάλιασε, σαν να χώραγε στην αγκαλιά της εκείνη την στιγμή όλα της τα παιδιά κι εγγόνια μαζί...
Ήξερα οτι θα της αρέσει, αλλά δεν φανταζόμουν να συγκινηθεί τόσο πολύ.. 
Όταν της έδειξα και οτι στέκεται και περιστρέφεται..!! Εκεί να δεις!
'Καλή Χρονιά, μαμά!'...
Ναι. Ήταν μια σπάνια και δυνατή στιγμή και για τις δυο μας... 


Κάπου εκεί, ανάμεσα στις μουσικές και τα τραγούδια, κάποιος από την παρέα πρότεινε ...'αλλαγή προγράμματος':
- Ε, τι, δεν θα παίξουμε;
- Ας παίξουμε! Επιτραπέζια, Τριανταμία ή Εικοσιμία;
- Τριανταμία, μέρα-που-ναι! 

Το τραπέζι μαζεύτηκε και από τα τελευταία γλυκά και ποτά, στρώθηκε η πράσινη τσόχα κι ετοιμάστηκαν τα χαρτιά και οι μάρκες. Για το θεαθήναι και τα εφέ, μην φαντάζεστε!... 
Ο πατέρας μου έλεγε 'με τσιγκάκια, έτσι; για το καλό'!
Οπότε κι εμείς θα παίζαμε με 'τσιγκάκια' τις πολύχρωμες μάρκες. Κάποιες είναι τόσο παλιές που έχουν ακόμα αξία σε δραχμές! Αλλά τις παίζουμε γιατί είναι εφετζίδικες!
Η νεότερη γενιά φυσικά μέτραγαν περισσότερα ..μηδενικά απ'όσα περίμεναν σε τέτοιες μάρκες..
- Μα καλά, τι είναι αυτά; Τι λέει εδώ '5.000';; 
- Αααχαχαχαααα!!! Γιατί αυτό το μικρούλι που λέει '200';; 
- Και τι αξία θα τα μετράμε;
- Τι αξία καλέ; όλα ένα, το ίδιο θα τα έχουμε, αφού ούτως ή άλλως δεν παίζουμε με λεφτά!
- Πάμε! 'Μάνα' εγώ. Μοιράζω. Άντε, για ποντάρετε να σας δω!
- Ωωω... Εγώ πήρα φιγούρα! πάμε για 31!
- Eγώ πήρα 4! μ' ένα 10άρι, πιάνω 14 κι είμαι βασιλιάς!
Τζιφος φυσικά! Μόνο τα μικρά κέρδιζαν -γιατί 'τράβαγαν' χαρτί απο τα 28 και τους τύχαινε 2 ή 3...! Οπότε κι εμείς μετά τραβάγαμε τα μαλλιά μας!
Το πραγματικό 'τζογάρισμα' γινόταν στο ποιος θα 'έκοβε' πριν τη νέα μοιρασιά.. 
Συγκεκριμένη συμπαίκτρια (αδερφή μου, σου λέει ο άλλος μετά!) όταν 'έκοβε', τύχαινε η μάνα να φέρνει 31 ή 30.. Αχαστα.
Οπότε μετά απο λίγο ήμασταν όλοι 'ΜΗΗηηηη!!!! Οχι εσύ! Αλλος θα 'κόψει'!'!! προσπαθώντας να μην πέσουμε κάτω από τα γέλια...
Και να σου το έτερον-ήμισυ που έκανε την 'μάνα' να λέει 'μην τους ακούς εσύ καλέ, έλα να κόψεις εδώ μαζί μου, κι εγώ μετα ό,τι θες! Θες κι άλλο κανταϊφι να σου φέρω;' και δωσ'του να μην κρατιόμαστε απ' τα γέλια!..

Κάπως έτσι, με δυνατά γέλια και καλή παρέα περάσαμε τις πρώτες ώρες του 2024..
Και λίγο πριν το πρώτο φως του, χαιρετηθήκαμε..

Και κάπως έτσι τελειώνουν οι ταινίες και τα μυθιστορήματα..Στην πραγματική ζωή, κάπως έτσι αρχίζει μετά το μάζεμα..... 

(μαντεύετε γιατί, έτσι; Σαλονοτραπεζαρία χαμός, κουζίνα ακόμα πιο χαμός, πιάτα-ποτήρια-φαγητά χάος... Τι να σου κάνει κι αυτό το πλυντήριο μόνο του;)

Ας είναι. Αύριο (λέμε-τώρα, όταν σηκωθώ εννοούμε), θα είναι όλα μαζεμένα, καθαρά και στολισμένα. 
Πάμε για το πρώτο cleanup της χρονιάς.

Χαλάλι η απίστευτη-ατέλειωτη-πολυήμερη κούραση για τις προετοιμασίες του ρεβεγιόν... Χαλάλι τα άπειρα μαζέματα και ξανα-τακτοποιήσεις μετά..

Ποιος θυμάται την κούραση μετά;
Εγώ κρατάω τις όμορφες στιγμές. 

Τις σφιχτές αγκαλιές. Τα γαϊδουροτραγουδίσματα του 'Πάει ο παλιός ο χρόοοονοοοος...'. Την τέλεια-κρατσανιστή πετσούλα από τέλειο χοιρινό του τραπεζώματος..
Τα γέλια στο παιχνίδι. Την συγκίνηση της μητέρας μου για το δώρο της. Τον χορό του κουμπάρου μου στο 'Ζεμπέκικο της Ευδοκίας'..

Άλλωστε, είπαμε: Δεν έχει σημασία τι έχει κάτω από το δέντρο, αλλά ποιοι είναι γύρω του..

Νέα Χρονιά λοιπόν, νέο κεφάλαιο.

Πρώτ' απ' όλα, ΥΓΕΙΑ. Αγάπη. Χαμόγελα.
Νέα Συναισθήματα.
Νέες Ευκαιρίες.
Νέα Όνειρα.
Νέες Περιπέτειες.
Καινούργια Ξεκινήματα.

Οι μέρες των γιορτών πέρασαν όλες σχεδόν. 
Από αύριο πίσω στην καινούρια ρουτίνα και καθημερινότητα.
Με πείσμα, έμπνευση, ισορροπία και λιγότερο άγχος. 

Με καφέ στο ένα χέρι και αυτοπεποίθηση στο άλλο.

Καλό ξεκίνημα.